နင့္ကိုအရမ္းမုန္းတယ္ ၾကာၿဖဴ

" ေရာ့ ၾကာၿဖဴ နင္စားဖို႕ "

ကၽြန္ေတာ္ ကမ္းေပးေသာ ေပါက္စီ ကိုသူမက အထူးအဆန္း သဖြယ္ ၾကည့္လို႕။

" ၾကည့္မေနနဲ႕ အလုပ္ထဲ ေဇာေရာက္ေနရင္ ဘာမွစားဖို႕ သတိရတာ မဟုတ္လို႕ နင့္အတြက္ တမင္ဝင္ ဝယ္ခဲ႕တာ မေအးခင္ စားလိုက္အံုး "

" နင္ကေလ အဲဒါေလးေတြ ခ်စ္ဖို႕ ေကာင္းတာ သိလား အဟီး "

သူမက ကၽြန္ေတာ္ကို ေၿပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ မ်က္နွာေပးနဲ႕ မ်က္စိ မိွတ္ၿပၿပိး နွဳတ္မွလဲ သေဘာတက် ရယ္ေမာ ေနၿပန္တယ္။

" ငါတစ္ေယာက္ထဲ ဘယ္ကုန္ပါ့မလဲ ေပါက္စီက နွစ္လံုးေတာင္မွ နင္လဲစား တစ္လံုး

မစားဘူး ငါစားခဲ႕ၿပီ "

" စားခဲ႕ ၿပိးလဲ အတူတူထပ္စား ငါမကုန္နိဳင္ပါဘူး ဆိုေန "

ေၿပာေၿပာ ဆိုဆို သူမက ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲ ေပါက္စီကို ပန္းကန္ၿပားထဲ ထည့္ၿပိးသား အဆင္သင့္ ခ်ေပးၿပိး သူမကေတာ့ ၿဖစ္သလို ဒီအတိုင္းပဲ စားေနၿပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အစားစားရင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ စားသေလာက္ သူမကေတာ့ မိန္းခေလး တန္မဲ႕ ၿဖစ္သလို စားတက္တာမို႕ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ သီးသန္႕ ပန္ကန္ၿပင္ေပး ၿခင္းပါ။ ဂ်ီးမ်ားလြန္းတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကို သူမက မၾကာခဏ အၿပစ္တင္ ေၿပာဆို တက္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ဆို ေသေသခ်ာခ်ာ အေကာင္းေတာ့ ၿပင္ေပးတက္ ၿပန္တယ္။ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း မစားပဲ ေနရံုမွအပ တၿခား မရွိတာ သူမသိေန လို႕ပဲေလ။

" အဟဲ စားလို႕ေကာင္းလိုက္တာ ဒါေပမယ့္ ငါမကုန္ေတာ့ဘူး နင္ကူစားေပးေနာ္ "

ေၿပာေၿပာ ဆိုဆို သူမစားလက္စ ေပါက္စီ တစ္လံုးကို ကၽြန္ေတာ္ ပန္ကန္ထဲ ထည့္ဖို႕ရြယ္ရင္း

" မရဘူး ၾကာၿဖဴ ကုန္ေအာင္စား ေပါက္စီေလး တစ္လံုးမွ ဘာမွရွိတာ မဟုတ္ဘူး အစာအိမ္ၿဖစ္မယ္ မရဘူး စားဆိုစား ကုန္ေအာင္ "

" ဟာ မကုန္ပါဘူးဆိုေန "

" မရဘူး စား "

" မဆန္႕ေတာ့ဘူး ဗိုက္က ေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္ "

သူမက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စကားကို ဆန္႕က်င္စြာပဲ ေပါက္စီကို ထိကိုမထိ ေတာ့တာပါ။ အဲလိုပဲ အစားေသာက္ ၾကံဳရာ စားနိဳင္သလို နည္းနည္းပဲ စားတဲ႕ သူမကို ၾကည့္ၿပိး သူမရဲ႕ အစာအိမ္ကို ေတာ္ေတာ္ေသး ဝင္ၾကည့္ ခ်င္မိတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ႕ သေရစာ စားရင္ေတာင္ အခုထပ္ ပိုစားၿဖစ္ေပမယ့္ အဟာရ ၿပည့္မဲ႕ အစားစာမ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ကယ္ကို နည္းနည္းေလး ပဲသူမက စားတက္ၿပန္တယ္။ အလုပ္လုပ္ေနရင္ ထမင္းေမ႕ ဟင္းေမ႕ ကၽြန္ေတာ္ကို လည္းေမ႕လို႕ တစ္ခါမွ သူမကို မခ်ိန္းရဲဘူး။ ေနာက္က်ရင္က် မက်ရင္လြဲ ေနတက္တဲ႕သူမက သူမရဲ႕ အလုပ္နဲ႕ က်ရင္ေတာ့ ေကာင္းလိုက္တဲ႕ ဝရီယ။ သူမကခ်ည္း ေအာ္ေန ရတာ။

သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႕ အစုစပ္ ရွယ္ယာ ဝင္ၿပိး လုပ္ေနတဲ႕ သူမရဲ႕ လုပ္ငန္းမွာ သူမကသာလွ်င္ ဦးစီး။ က်န္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူမရဲ႕ ေအာ္ေငါက္ခ်က္ ေအာက္မွာ တစ္ကယ့္ကို အလုပ္သမားေတြ ၿဖစ္လို႕။ အဲဒါလည္း အလုပ္နဲ႕ ပက္သက္ရင္ တိက်တဲ႕ သူမရဲ႕ ဦးေဆာင္မွဳကို သေဘာက်တာ တစ္ေၾကာင္း သူမတူတဲ႕ စိတ္ကူးေတြ အေတြးေတြေၾကာင့္ သူမရည္ရြယ္သလို မွန္းသမွ် ၿဖစ္လာ ေတာ့လည္း က်န္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ သူမရဲ႕ သေဘာသာ အဓိက ဆိုသလို ၿဖစ္ေနေတာ့ လုပ္ငန္း တစ္ခုလံုးကို ဦးစီး လုပ္ကိုင္ ေနရတဲ႕ အခါ သူမ အေပၚ အၿပစ္စကား မဆိုနိဳင္ ၾကတာ ထင္ပါရဲ႕။ အသီးသီး ခ်စ္သူ ကိုယ္စီနဲ႕ အခ်ိန္ေပး နိဳင္ၾကေပမယ့္ အလုပ္ ေလာဘၾကိးတဲ႕ သူမက ကၽြန္ေတာ္ကို ေမ႕ပစ္ဖို႕ ဝန္မေလး တက္ၿပန္ဘူးေလ။

" စားေတာ့လည္း မကုန္တာ ၾကေနတာပဲ စားစရာရွိ စားတာ မဟုတ္ဘူး ဆရာေတာ့ နည္းနည္း လုပ္လိုက္ ရမွ ေက်ာင္းဆရာ လို႕ မေၿပာရဘူး တစ္ကယ္ထဲ... "

ကၽြန္ေတာ္က စက္မွဳ တကၠသိုလ္မွာ စာၿပန္ၿပ ေနတဲ႕ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ေယာက္ မို႕ သူမက ထိုသို႕ ေၿပာၿခင္းပါ။

" ဆရာ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး ၾကာၿဖဴ နင္စားတာ တစ္ကယ့္ နည္းနည္းေလး "

" ငါမွ မဆာတာ မစားနိဳင္တာ ၾကိး မတရားစားေတာ့ ရင္ၿပည့္ေရာ ေနလို႕ ထိုင္လို႕ မေကာင္းေတာ့ဘူး တန္ရံုပဲ စားတာ အေကာင္းဆံုး ပဲေလ။ "

" ၿပိးေရာဟာ ကိုယ္႕က်န္းမာ ေရးမွ ကိုယ္ဂရု စိုက္ဖို႕ သတိမရရင္ နင့္ထိုက္နဲ႕ နင္ပဲ "

" အဟဲ နင္တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ႕မွာေပါ့ အဲက်ရင္ ေနရဲတယ္ေပါ့ေလ "

သူမက ေၿပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကို ေသခ်ာစြာ စိုက္ၾကည့္ၿပိး စေနၿပန္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ အေၿပာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးေန မိရင္း

" တစ္ေယာက္ထဲ မက်န္ခ်င္လို႕ အခုလို ဂရုစိုက္ေနတာေပါ့ "

လို႕ ၿပန္ေၿပာရင္း သူမကို စိုက္ၾကည့္ေတာ့ သူမက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပုခံုးကို ဖြဖြ ဖက္ၿပိး

" မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ ငါေရကူး တက္ပါတယ္ ဟ အဟီး "

သူမဘာသာ ေၿပာလည္းေၿပာ ရယ္လည္းရယ္ လွ်က္။ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္ၿမတ္နိဳးမိတာ အဲလို ၿဖဴစင္မွဳ ေလးေတြ အမ်ားၾကိး ပိုင္ဆိုင္ ေနလို႕ပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ ဟန္ေဆာင္ ဖံုးကြယ္ ထားၿခင္း မရွိ။ အရွိအတိုင္းနဲ႕ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေၿပာတက္တဲ႕ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ရက္မေတြ႕ရ မေနနိဳင္ေအာင္ ခ်စ္ပါတယ္။

........................။.....................

" ၾကာၿဖဴ "

ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ေခၚသံေၾကာင့္ သူမက အလုပ္လုပ္ လက္စနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး

" အင္း ေၿပာ ဘာလဲ "

ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၿပာရမွန္း မသိ။

" ဘာလဲ ေၿပာေလ "

" အင္း ေၿပာမလို႕ ဟိုေလ သူမ်ားေတြ ေခၚသလို နင္နဲ႕ငါနဲ႕ မေၿပာပဲ တစ္ၿခား အေခၚေဝၚ တစ္ခုခု ေၿပာင္းေခၚဖို႕ မစဥ္းစား မိဘူးလား ၾကာၿဖဴ "

" အဟား....ဟား....ဟား.. "

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စကားကို သူမက တစ္ကယ္႕ ရယ္ေမာ စရာ ပ်က္လံုးတစ္ခု ၾကားလိုက္ရသလို လက္ထဲက ေဘာပင္ခ်ၿပိး ရယ္ေမာ ေနလိုက္တာ။

" ဘာလို႕ ရယ္ေနတာလဲ ၾကာၿဖဴ ရယ္စရာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႕ေနာ္ "

" နင္ကေလ ငါမေၿပာလိုက္ ခ်င္ဘူး သိလား ရင္ထဲက မပါတဲ႕ ကိုကိုေတြ ေမာင္ေမာင္ေတြ ေခၚရမဲ႕ အစား အစစ္အမွန္ ေမတၱာနဲ႕ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်စ္ေနၾကတာ ပိုမေကာင္းဘူးလား ဘာလဲ ဘာလို႕အဲလိုေတြ ၾကားခ်င္ေနတာလဲ ဒီမွာ နင္သိထား ၾကာၿဖဴကေလ မခ်စ္ရင္ မခ်စ္ဖူးပဲ ရင္ထဲကမပါရင္ ၿပံဳးေတာင္မၿပဘူး က်န္တာ မေၿပာနဲ႕။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲလို အေခၚေဝၚ ေတြမွာ မသာယာခ်င္ ပါနဲ႕ဟာ အခုလဲ အဆင္ေၿပ ေနတာပဲ။ ဘာလိုေသးလို႕လဲ ။ "

သူမရဲ႕ အေၿပာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ နည္းနည္း ရွက္သြားသလို ပါပဲ။

" မဟုတ္ပါဘူး ၾကာၿဖဴ ငါ.. "

" အင္းပါ ငါနားလည္ပါတယ္ ဒီမွာ နင့္နဲ႕ ငါဆိုတာ သူငယ္ခ်င္း ဘဝကေန ခ်စ္သူ ၿဖစ္လာတာ အက်င့္ၿဖစ္ေနတဲ႕ နင္နဲ႕ငါ ေနရာမွာ တၿခားနမ္စား မလိုပါဘူးဟာ ဒီမွာၾကည့္ ငါ့ကို "

ေၿပာေၿပာဆိုဆုိ သူမက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႕ သူမရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြကို ဆံုစည္းေစၿပိး နွဳတ္မွလည္း

" ငါနင့္ကို အရမ္းခ်စ္တာသိလား ဟိုးရင္ထဲကကို နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္းခ်စ္တာ ရၿပီလား ဘယ္ေတာ့မွ မေၿပာင္းမလဲမယ့္ ခ်စ္ၿခင္း ေမတၱာေတြ နင့္အတြက္ ငါ့ရင္ဘတ္မွာ အၿပည့္ရွိတယ္ အေခၚေဝၚ တစ္ခုထဲ ေပၚမွာ ငါ့ခ်စ္ၿခင္းေတြကို အၿပစ္မၿမင္ ပါနဲ႕ဟာ.. "

လို႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕ ခဏ ကၽြန္ေတာ္ မသက္ရွဳဖို႕ေတာင္ ေမ႕သြားရ ေလာက္တယ္။ သူမရဲ႕ အရည္လဲ႕ေနတဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕ အခ်စ္ေတြကို ၿမင္ေတြ႕ရသလို သူမကလည္း ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္ ၿပိးခ်ိန္မွာ ရွက္ရြံ႕စြာပဲ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ သူမရဲ႕ အလုပ္စားပြဲ ဆီသို႕ ဦးတည္လွ်က္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူမၾကားနိဳင္ ရံုေလာက္ေသာ ေလသံမွသာ ၿဖင့္

" ေက်းဇူးပါ ၾကာၿဖဴ "

လို႕ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္မိေတာ့ သူမက အေတာက္ပဆံုး အၿပံဳးေတြနဲ႕ ၿပံဳးလွ်က္ ကၽြန္ေတာ္ကို ေခါင္းၿငိမ္႕ အသိမွတ္ ၿပဳရွာတယ္။ သူမရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေပၚထားရွိတဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းေပၚ သံသယ မရွိ အၾကြင္းမဲ႕ ယံုၾကည္လွ်က္။

...................။................

" နင့္လက္က ဘာၿဖစ္တာလဲ ၾကာၿဖဴ "

ပလာစတာ ေတြ အေဖြးသားနဲ႕ သူမရဲ႕ လက္ဖဝါးကို ၿမင္မိလို႕ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ့ သူမက

" ပိတ္ရက္ေလ အိမ္မွာ ေၿမၾကီးေပါက္လို႕ အဲဒါ လက္ေတြေပါက္ ၿပဲကုန္တာေလ "

" ၾကံၾကံ ဖန္ဖန္ ၾကာၿဖဴရယ္ ေၿမၾကိး ေပါက္ရတယ္လို႕ ေတာ္ေတာ္ အားေနတယ္ အခ်ိန္ေတြ ပိုေနတယ္ ထင္ပ ဟုတ္လား "

" မဟုတ္ပါဘူးဟာ ေၿပာေတာ့မယ္ နင္ကလည္း "

" ေနပါအံုး အဲဒီ ေၿမၾကိးက ဘာကိစၥ ေပါက္ရတာလဲ ဘာလုပ္ဖို႕လဲ "

" ေၿမကြက္လပ္ေလး လြတ္ေနတာ ၿမင္ေတာ့ ေၿမာင္းေပါက္ၿပိး သီးပင္စားပင္ ေလးစိုက္မလားလို႕ေလ "

" နင္ကေလ ေတာ္ေတာ္ေလး အားေနတဲ႕ မိန္းမ ဆိုေတာ့ အပင္က စိုက္ခ်င္ေသးတယ္ ဟုတ္လား "

" နင္ဘာနားလည္လို႕လဲ ကိုယ္႕ခြန္ ကိုယ္အားနဲ႕ စိုက္လို႕ရတဲ႕ အပင္ေလးေတြ ၾကီးထြားတာ ၿမင္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကည္နွဳးဖို႕ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ နင္မသိပါဘူးဟာ "

" ၾကိးၾကိးက်ယ္က်ယ္ ေၿပာေနလို႕ ေနပါအံုး ဘာပင္ေတြ စိုက္မွာမို႕လို႕ လဲ "

" ခ်ဥ္ေပါင္ပင္ေလ မေန႕ကပဲ ပ်ိဳးခဲ႕ၿပီ "

" ဟား..ဟား..ဟား "

ကၽြန္ေတာ္ သူမရဲ႕ အေၿပာေၾကာင့္ တစ္ကယ္ပဲ ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ ရယ္ေမာ လိုက္မိရင္း

" ဘာလဲ ေစ်းထဲမွာ ခ်ဥ္ေပါင္က ေတာ္ေတာ္ ရွားရွား ေစ်းၾကိးတာ ဆိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ စိုက္ယူရ တဲ႕အၿဖစ္ေပါ့ ဟုတ္လား ၾကာၿဖဴ "

" နင္ကလည္းေလ စိတ္ၾကည္နွဴး မွဳ အတြက္ပါ ဆိုေန ေသေတာ့မွာပဲ နင္ေတာ့ ဒီမွာ လက္က နာေနရတဲ႕ ၾကားထဲ လာေနာက္ ေနတယ္ "

" ကိုယ္ဟာကိုယ္ အၿငိမ္မေနပဲ ဒုကၡကို ပိုက္ဆံ ေပးၿပိးရွာတဲ႕ မိန္းမ ပဲနင္ "

" ဘာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ အဲဒီ အပင္ေတြ ေပါက္လို႕ ၾကိးထြားလာရင္ ရတဲ႕ ပၤီတိက ပိုက္ဆံနဲ႕ ဝယ္လို႕မရ ဘူးသိရဲ႕လား "

သူမက အဲလို ထူးထူး ၿခားၿခား လုပ္ရက္ေတြလဲ လုပ္တက္တဲ႕ သူပါ။ မိန္းမသား ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံ သူမရဲ႕ စိတ္ဓါတ္က အဲလို ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ သူမမွာ ရွိေနတက္ ၿပန္တယ္။

" ငါက အဲဒီ သေဘာနဲ႕ ေၿပာတာ မဟုတ္ပါဘူး ၾကာၿဖဴရယ္ နင့္မွာ အလုပ္လဲ ရွိတယ္ တစ္ပတ္မွ တစ္ရက္ထဲ ပိတ္ရက္ကို နားနား ေနေန မေနပဲ ေၿမၾကိး ေပါက္တယ္ ဆိုေတာ့ နင္ေတာ္ေတာ္ အားေနတယ္ ၾကည့္စမ္း အခုလက္ေတြ ေပါက္ၿပဲ ကုန္ၿပီ "

" အစကတည္းကမွ မလွတာပါဟာ "

ဟုတ္ပါတယ္ သူမရဲ႕ လက္ဖဝါးေတြက တၿခား မိန္းခေလးေတြကို ဖူးသြယ္ ေပ်ာ့ေၿပာင္းေန တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ သူမရဲ႕ လက္ဖဝါး ေတြက သာမန္မွ်သာ။ အလွအပလဲ မခံုမင္တဲ႕ သူမက လက္သည္းလဲ အရွည္မထားပဲ အၿမဲ လက္သည္းရွိတယ္ ဆိုရံု မွ်သာ ထားၿပိး ေနတက္တဲ႕သူမ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ သူမရဲ႕ လက္ဖဝါးကို ဆုပ္ကိုင္ တဲ႕အခ်ိန္ဆို သူမက " ငါ့လက္ေတြက မလွဘူးေနာ္ "လို႕ မၾကာခဏ ေၿပာတက္တဲ႕သူ။ "အဲဒါေၾကာင့္ ထင္ပါတယ္ ငါက အရာရာ ဦးေဆာင္ လုပ္ကိုင္ေနရတာ ဘာမဆို ၊ပင္ပန္း ဇာတာ ပါလို႕ေနမယ္ "လို႕လဲ မၾကာခဏ ညည္းညဴ တက္တဲ႕သူမပါ။

" ထားပါ အဲေလာက္ေတာင္ လုပ္ခ်င္ေနလဲ အိမ္ကအကို ေတြေမာင္ေတြ ကိုလုပ္ခိုင္းေပါ့ ၾကာၿဖဴရယ္ မိန္းခေလးနဲ႕ ေယာက္်ားေလး ဘယ္တူပါ့မလဲ။ "

" သူတို႕လဲ မအားဘူးေလ မရွိၾကဘူး အၿပင္သြားေနၾကတာ မိုးခ်ဳပ္မွေရာက္တာ လုပ္ခ်င္လာေတာ့လဲ သူမ်ားကို ေစာင့္ေနတာ ထက္ကိုယ္ဘာသာ ကိုယ္လုပ္တာက ၿမန္ၿမန္ ဆန္ဆန္ ၿပိးတယ္ေလ "

" အင္း အခုေတာ့ လက္အနာ ရတာ အဖတ္တင္ တယ္မလား "

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အရြဲ႕စကားကို သူမက အၿပံဳးမပ်က္

" အဲဒါတင္ ဘယ္ကမလဲဟ ခ်ဥ္ေပါင္ပင္ေတြ ၿဖစ္ေတာ့မွ နင့္ကို အိမ္လည္ေခၚၿပီး ၿပမယ္ အဲဒီကရတဲ႕ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ ခ်က္ၿပိးေတာ့ ထမင္းေကၽြး ဖိတ္အံုးမွာ သိလား "

သူမဘာသာေၿပာလည္း ေၿပာ သေဘာလဲက်လွ်က္ အၿပံဳးေတြနဲ႕ ပီတီၿဖစ္ေနတဲ႕ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မဝစြာ ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ သူမက အဲလိုထူးထူး ဆန္းဆန္း မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ပါ လားလို႕ ေတြးေနမိတယ္။

......................။.......................

" ၾကာၿဖဴ လက္ထပ္ ၾကရေအာင္ေနာ္ "

ရုတ္တရက္ အစီစဥ္ မရွိပဲ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕အေၿပာ မွာသူမက တအံ႕တၾသ မ်က္လံုးၿပဴး ၾကည့္လို႕။

" ၿပဴးၾကည့္ မေနနဲ႕ ၾကာၿဖဴရ နင္လဲ အသက္မ ငယ္ေတာ့ဘူး အပ်ိဳၾကိး စာရင္းဝင္ေနၿပီ သတိေလး ဘာေလး ထားပါအံုး စီးပြား ရွာတာလဲ ရွာေတာ့ေပါ့ အိမ္ေထာင္ၿပဳ ဖို႕နည္းနည္းလဲ ထည့္စဥ္းစားပါ အံုးလား "

" အခုေရာ ဘာၿဖစ္လို႕လဲ နင္ကလည္း "

" ဘာၿဖစ္ရမွာ လဲၾကာၿဖဴရဲ႕ အခုပဲ နင္ေရာင္ေရာ (၃၀) နားကပ္ေတာ့မယ္ ခဏေလာက္ေတာ့ ငါဘက္လည္း လွည့္ၾကည့္ပါ အံုးၾကာၿဖဴရယ္ ဒီေလာက္ ေစာင့္ခိုင္း ရရင္ ေက်နပ္ေရာေပါ့ ေနာ္ၾကာၿဖဴ "

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေၿပာမွာ သူမက တစ္ခဏ ေတြေဝလွ်က္။ ေသခ်ာတယ္ သူမ အိမ္ေထာင္ၿပဳဖို႕ ေမ႕ေနသလားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေတြးကို သူမက စဥ္းစား ေနၿပိး

" အင္းပါ ဟာ ငါစဥ္းစား ပါ့မယ္ "

" ဟင္ ဘာေၿပာတယ္ ၾကာၿဖဴ စဥ္းစား ပါ့မယ္ဟုတ္လား နင္အိမ္ေထာင္ မၿပဳဖူးလို႕မ်ား စဥ္းစား ထားလို႕လား "

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အလန္႕တၾကား အေမးကို သူမက သေဘာက်စြာ တစ္ခစ္ခစ္ ရယ္ေမာလွ်က္မွ

" အဟီး အဲလိုေတာ့ လည္းမဟုတ္ ပါဘူးဟာ ငါေလ အလုပ္ေတြ ဖိလုပ္ေန လို႕လား မသိပါဘူး အသက္ကိုေမ႕ ေနတာ "

သူမဘာသာ ေၿပာရင္း ၿပံဳးလွ်က္။

" ေကာင္းပ ၾကာၿဖဴရာ ငါေတာ့ ဒီတစ္သက္ လူပ်ိဳၾကီး ၿဖစ္ဖို႕ ကံနီးေန သလိုပဲ "

" အားမငယ္ပါနဲ႕ ဟာ ငါတစ္ေယာက္လံုး ရွိပါေသးတယ္ သနားပါတယ္ နင့္မွာလဲ ငါမွမယူရင္ လူပ်ိဳၾကိး ဘဝနဲ႕ အရိုးထုတ္ ရမဲ႕ကိန္း ပါလားေနာ္ "

သူမက ခ်စ္စဖြယ္ အမွဳရာေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကို ေလွာင္ေၿပာင္လို႕ ရယ္ေမာေနၿပန္တယ္။

" အံမယ္ ကိုယ္႕အသက္လဲ ၿပန္စီစစ္ၾကည့္အံုး အမိ ဒီအရြယ္ ငါမွ မယူရင္ နင္အပ်ိဳၾကိး ၿဖစ္ၿပီ သိရဲ႕လား "

" အဲဒါလည္း ေကာင္းတာပဲ ငါတစ္ေယာက္ထဲ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္လို႕ ရတာေပါ့ ဟ "

" အဲဒီအလုပ္ေတြ မနားမေန လုပ္ၿပိး ဘာအတြက္ ဒီေလာက္ ေလာဘေတြ ၾကီးေနရတာလဲ ၾကာၿဖဴ "

" နင္က ဆင္းရဲဖူးတဲ႕ သူမွမဟုတ္တာ ေမြးကထဲက ၿပည့္ၿပည့္ စံုစံုနဲ႕ ၾကိးပ်င္း လာခဲ႕ရေတာ့ ဒုကၡတို႕ အခက္ခဲ တို႕ဆိုတာ အိမ္မက္ေတာင္ မက္ဖူးတဲ႕သူ မွမဟုတ္တာ ငါမွာ ငယ္ငယ္ ေလးထဲက မၿပည့္မစံု ၾကိးပ်င္းခဲ႕ ရတယ္။ အဲဒိအတြက္ ဘဝတိုး တက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း အမ်ားၾကိး ၾကိဳးစားခဲ႕ ရလို႕ ဒီေန႕ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလိုေလး ရပ္တည္ခြင့္ ရေအာင္ အခ်ိန္ ေတြ အၾကာၾကိး အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစား ခဲ႕ရတာ။ အဲဒါေတာင္ အေမနဲ႕ အေဖရယ္၊ ေမာင္နွမေတြကို တင့္တင့္ တယ္တယ္ ေလး ထားနိဳင္တယ္ ဆိုရံုေလး ရွိေသးတာဟ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပး မေကာင္းေတာ့လဲ အမ်ားၾကိး ၾကိဳးစား တာေတာင္ ဒီေလာက္ရ တာမနည္း ကံေကာင္းတယ္ ေၿပာရမယ္ "

" ကဲပါ အဲဒါေတြ ငါမသိလို႕ မဟုတ္ပါဘူး နင္ေရာ ငါေရာ အိမ္ေထာင္ၿပဳဖို႕ အရြယ္ေတြ လြန္ကုန္ေတာ့မယ္ေလ သူမ်ားအတြက္ ၾကိးပဲ စဥ္းစားေန ကိုယ့္အတြက္လဲ နည္းနည္း စဥ္းစားပါအံုး ၾကာၿဖဴရယ္ "

" အင္းပါ ငါ ဒီနွစ္ကုန္ရင္ အိမ္ကို ဖြင့္ေၿပာၿပိး ငါတို႕ လက္ထပ္ၾကတာေပါ့ "

" နင္တစ္ကယ္ ေၿပာတာေနာ္ ၾကည္ၿဖဴ "

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မယံုတစ္ဝက္ ယံုတစ္ဝက္ အေၿပာကို သူမက သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလွ်က္မွ

" အင္း တစ္ကယ္ပါ ငါမညာပါ ဘူးကတိ နွစ္ကုန္ရင္ ငါအိမ္ကို ဖြင့္ေၿပာၿပိး လက္ထပ္ ၾကမယ္ေလ "

" ေက်းဇူးပါ ၾကာၿဖဴရယ္ နင့္ရဲ႕ စကားခြန္းေပါင္း မ်ားစြာမွာ ဒီေန႕ေၿပာတဲ႕ စကားက ငါ့အတြက္ တန္ဖိုး အရွိဆံုးနဲ႕ အခ်ိဳၿမိန္ ဆံုးပဲ သိလား "

" ေတာ္ပါေနာ္ ကေလးလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ခၽြဲေန ဟြန္းးး "

သူမက ကၽြန္ေတာ္ကို လွ်ာထုတ္ၿပိး ကေလးတစ္ေယာက္ လိုက်ီစယ္ေန ၿပနတယ္။ " ခ်စ္လိုက္တာ ၾကာၿဖဴရယ္ "လို႕ တီးတိုးေရ ရြတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ နွစ္ေယာက္ရဲ႕ နွစ္ကိုယ္တူ ဘဝေလး နီးဖို႕ အေရး ေတြးေနရင္းေတာင္ ေပ်ာ္လိုက္ ရတာ ၾကာၿဖဴရယ္။

.....................။.....................

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူမရဲ႕ အရြယ္ေတြက လူၾကိး မိဘေတြ တားရ ေလာက္ေအာင္ မငယ္ၾကေတာ့ သလို ကိုယ္ပိုင္ကလည္း အရည္ခ်င္း ကိုယ္စီနဲ႕မို႕ နွစ္ဖက္ မိဘေတြ သေဘာ တူညီခ်က္ေၾကာင့္ ဝါမဝင္ခင္ လက္ထပ္ဖို႕ စီစဥ္ထားတဲ႕ အတိုင္း နွစ္ဦးသား ၿပင္ၾက ဆင္ၾကနဲ႕ အေတာ္ေလး ၾကည္နွဴး စရာပါ။

" ဟာ ၾကည္ၿဖဴရာ လုပ္ေနၿပန္ၿပီ ၿမက္ခင္းထဲမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ တစ္စက္မွ မေနဘူးကြာ "

" ခဏေလးပါ ဒီမွာ အပင္ေတြ စိုက္ထားတာ ေပါင္းပင္ေတြ မရွင္းေတာ့ အပင္ေတြက ၿမဳပ္ေနၿပီ "

" မၾကာၿဖဴ ခင္ဗ်ားက မၾကာခင္ မဂၤလာေဆာင္မဲ႕ သတို႕သမီးေနာ္ မဟုတ္တာေတြကို ခဏေလာက္ ထားထားပါ ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္ ကူညီပါ့မယ္ အခုေတာ့ နားနား ေနေန ေနပါ့ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ "

"ခဏေလးပါ ဒီအပင္ေတြ ၿပိးေအာင္ ရွင္းပရေစအံုး"

" ေနအံုး အဲဒါဆို ကူလုပ္ေပးမယ္ "

" အဲဒါဆို ေပါက္တူးရယ္ ေဂၚၿပားရယ္ သြားယူေခ် "

" ေကာင္းပါၿပီ ဗ် ကၽြန္ေတာ္ သြားယူလိုက္ပါ့မယ္ ဟင္းး "

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေၿပာကို သူမက သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာ လွ်က္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပ။ သူမ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ႕ အပင္ေလးေတြက အၿပိဳင္း အရိုင္းနဲ႕ စိမ္းစိမ္း စိုိစိုမို႕ သူမ မေၿပာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မွပဲ သူမနဲ႕ လိုက္ၿပိး ၾကည္နူးမိရတယ္။ ထူးထူး ၿခားၿခား အေတြးေတြနဲ႕ ထက္ထက္ ၿမက္ၿမက္ လုပ္တက္တဲ႕ သူမရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေတြဟာ သူမ်ားနဲ႕ မတူပဲ တစ္မွဳထူး ေနရေလာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ရည္ ထူးတဲ႕ သူမကို လူတိုင္းက သေဘာက် နွစ္သက္ ၾကတာ မဆန္းပါဘူး။ သူမေၿပာ တဲ႕ေနရမွာ အသင့္ေထာင္ထားတဲ႕ ေပါက္တူးနဲ႕ ေဂၚၿပား ေလးက အဆင့္သင့္ ေထာင္လွ်က္သားေလး။ မင္းတို႕ရဲ႕ အရွင္ သခင္မ ကအလိုရွိလို႕ ဆိုၿပိး အေတြးနဲ႕ ယူၿပိး သူမရွိရာ သို႕ၿပန္လာခဲ႕ရာ

" ဟင္ ၾကာၿဖဴ ဘာၿဖစ္တာ လဲ ၾကာၿဖဴ "

သစ္ပင္ေတြ ၾကားထဲမွာ ေခြေခြလဲ လဲက်ေနေသာ ၾကာၿဖဴ တစ္ေယာက္။

" ၾကာၿဖဴ.... ၾကာၿဖဴ "

ကၽြန္ေတာ္ အသံကုန္ ဟစ္ၿပိး ေအာ္ေပမယ့္ ၾကာၿဖဴက နွဳတ္ခမ္းေတြ ၿပာလွ်က္ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပ်ာ့ေခြ ညြတ္က်လွ်က္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ငယ္ထိပ္ တက္ေစာင့္ လွ်က္။ ၿပာနွမ္းေနတဲ႕ နွဳတ္ခမ္းေတြမွ တစ္စက္စက္ တုန္ရီေနလွ်က္ ၾကိဳးစားၿပိး အားယူ ဖြင့္ေနတဲ႕ သူမရဲ႕ မ်က္ခြံ႕ေလးေတြက လွဳပ္တယ္ ဆိုရံုမွ်သာ။ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ေခၚသံ ကို သူမၾကားရ သလို အားယူၿပိး မ်က္လံုး ဖြင့္ဖို႕ ၾကိဳးစား ေနတဲ႕ သူမက ၿပံဳးမေယာင္ နွဳတ္ခမ္း ေတြၿဖင့္။ သူမရဲ႕ လက္အစံုၿဖင့္ အားကိုး တစ္ၾကိး ကၽြန္ေတာ္အား ၿပန္လည္ ေပြ႕ဖက္ ဖို႕ၾကိဳးစား ေနရင္းမွ သူမရဲ႕ လက္ေတြ ေၿပေလွ်ာ့ က်သြားရၿပီး သူမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို ေခၚေခၚ မလွဳက္မယွက္ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခြင္ ထဲမွာ ၿငိမ္သက္လွ်က္။

.......................။...........................

ကၽြန္ေတာ္ အတြက္ သူမ ဘာလုပ္လုပ္ ခြင့္လြတ္ နိဳင္ခဲ႕ေပမယ့္ အခုတစ္ခါေတာ့ သူမက ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္မလြတ္နိဳင္ေသာ လုပ္ရပ္ မ်ိဳးၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားသြားခဲ႕ပါတယ္။ အတန္တန္ သတိေပး တားၿမစ္ေန ေနတဲ႕ၾကားက ပိုးထိ ၿပိး ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အတူ သူမခ်စ္ေသာ မိသားစု ေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ရက္ရက္စက္စက္ နွဳတ္မဆက္ပဲ ထြက္ခြာ သြားရက္တဲ႕ သူမ။ ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ႕နိဳင္စရာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူမ မဂၤလာေဆာင္မဲ႕ ရက္မွာမွ သူမကို ေၿမခ် သၿဂၤိဳလ္ ရတဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲက ေၾကကြဲမွဳ ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာမၿပ တက္ေအာင္ မုန္းပါတယ္။ 

ရင္ထဲမွ လိွဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ နဲ႕ကို " နင့္ကို ငါ အရမ္း မုန္းတယ္ ၾကာၿဖဴ " လို႕ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေအာ္ဟစ္ ငိုေၾကြး ေနမိရင္း။ ဘယ္ေတာ့မွ ၿပန္မလာ နိဳင္ေတာ့တဲ႕ မၿပန္ေသာ လမ္းကိုမွ ေရြးခ်ယ္ သြားၿပိး မညွာမတာ တစ္ေယာက္ထဲ ထားသြားတဲ႕ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ အသိေတြ ဝင္လာတိုင္း အိမ္မက္ေတြ မွလန္႕နိဳးခဲ႕ ရတိုင္း အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ " နင့္ကို အရမ္းမုန္းတယ္ ၾကာၿဖဴ " လို႕ ေအာ္ဟစ္ ေနမိတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပါးၿပင္မွာ မ်က္ရည္တြင္တြင္ စီးလို႕။

ေဝးကြာၿခင္း ဆိုတာကို က်ိမ္စာ တစ္ခုလို အသက္သြင္း ခဲ႕တဲ႕ သူမ။ ေမ႕လို႕ မရေအာင္ အတိတ္ေတြ ထဲနွစ္ထားခဲ႕တဲ႕ သူမ။ သူမ်ားနဲ႕ မတူလို႕ တမူထူးေသာ ခြဲခြာၿခင္းမ်ိဳးနဲ႕ ရက္ရက္ စက္စက္ ထားခဲ႕ရက္နိဳင္တဲ႕ သူမကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းမုန္းလို႕ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ " နင့္ကို အရမ္းမုန္း တယ္ၾကာၿဖဴ " လို႕ ေရရြတ္ေနမိရင္း....။

Posted in: ၀တၳဳတို