ဒုတိယအၾကိမ္ေၿမာက္ လမ္းခြဲၿခင္း

တစ္ကယ္ဆို ေမာင္နဲ႕ ကၽြန္မက အယူဆၿခင္းမတူ၊ ခံယူခ်က္ၿခင္း မတူနဲ႕ အတိုက္အခံေတြ မ်ားစြာ ထဲကပဲ ခ်စ္သူၿဖစ္ခဲ႕ ၾကသူေတြပါ။ ေမာင္နဲ႕ ကၽြန္မတို႕နွစ္ဥိး ဆံုၿဖစ္ၾကတဲ႕ ၾကည္နူးရတဲ႕ အခ်ိန္ဆိုတာ ခဏေလးမွ ခဏေလးပါပဲ။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ စကားမ်ား ၊ ၿငင္းခုန္၊ စိတ္ဆိုး စိတ္ေကာက္နဲ႕။ တစ္ခါတစ္ရံလည္း မတူညီတဲ႕ အယူအဆေတြအၿပိဳင္ ၿငင္းခုန္ၾကရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္ၾကရသည္။

" ေမာင္ ကၽြန္မ စကားေၿပာေနတာ နည္းနည္းေတာ့ ဂရုစိုက္ပါအံုး.. တစ္ေယာက္တည္း ေၿပာေနရတာ အရူးနဲ႕ တူေနၿပီေနာ္ "

ေမာင္သည္ ကၽြန္မ၏ စကားကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ တစ္ဖက္သို႕ လွည့္သြား၏။

" ဟာ... ေမာင္ ကၽြန္မေၿပာေနတယ္ေနာ္..."

ကၽြန္မရဲ႕ အသံဟာ ေဒါသ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္နဲ႕ စိတ္မရွည္ဟန္ အၿပည့္။ ခဏေနေတာ့မွ ေမာင္က ကၽြန္မရွိရာသို႕ မ်က္နွာမူ ၿပန္လွည့္လာရင္း

" ေမာင္ေၿပာတဲ႕ စကားဆို လံုးဝ ဂရုမစိုက္တာလား၊ ေမာင္ ဘာေၿပာေၿပာ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မယ္ဆိုတဲ႕ သေဘာလား နွင္း "

" ကၽြန္မ တမင္တကာ လုပ္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူးေမာင္၊ မရည္ရြယ္ပဲ ၿဖစ္သြားတဲ႕ ကိစၥေတြမွာ ေမာင့္ရဲ႕ ဆႏၵကို ဆန္႕က်င္ဖို႕ ဆိုတဲ႕ အသိမပါဘူး ေမာင္ "

" ေမာင္ မၾကီဳက္ပါဘူးလို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေၿပာထားတာ နွင္းမသိတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ နွင္းအတြက္ ေမာင္က ဘာမွအေရးမပါတဲ႕ ေကာင္ေပါ့ေလ ဟုတ္လား နွင္း....."

" ေမာင္ေနာ္ ၿပႆနာ ဘာမွမဟုတ္တာကို အၾကီးၾကီး ၿဖစ္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႕ "

" ၿပႆနာ ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာ နွင္း... ေမာင္မဟုတ္ဘူး .... မၾကိဳက္ဘူးလို႕ ေၿပာထားတဲ႕ အရာမွန္သမွ် ခ်ိဳးေဖာက္ၿပစ္ဖို႕ နွင္းၾကိဳးစားေနတာ နွင္းတမင္လုပ္ေနတာ ဆိုတာ ေမာင္သိတယ္ "

" ေမာင္ ကၽြန္မကို အဲလို တစ္ဖက္သတ္ မစြပ္စြဲနဲ႕ ... အၿဖစ္မွန္ေတြက အဲလို မဟုတ္ဘူး... လံုးဝမဟုတ္ဘူး.. "

အၿပန္လွန္ ၿငင္းခုန္ၾကရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လာေသာ္လည္း ေမာင္နဲ႕ကၽြန္မသည္ အတိုက္အခံမ်ားၿဖင့္သာ လံုးခ်ာ လည္ေနတက္သည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကၽြန္မထက္ စာပိုေတာ္ေသာ ေမာင္သည္ မာနလည္း ၾကီးလွသလို မိန္းမမုန္းဝါဒီ သမားလည္း တစ္ဦးပင္ ၿဖစ္၏။ ကၽြန္မ မသိေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခု ေမာင့္အား ေမးမိသည့္ အခ်ိန္တြင္ စိတ္မရွည္ေသာ၊ အထင္ေသးေသာ ေမာင့္ရဲ႕ အၾကည့္စူစူးေတြကို ပထမဆံုး ကၽြန္မရရွိတက္သည္။ ေမာင့္ရဲ႕ နွဳတ္မွလည္း

" ေတာ္ေတာ္ ပိန္းတယ္၊ ဒံုးကလည္း ေဝးလိုက္တာ အရိပ္ၿပလို႕ အေကာင္မၿမင္ ရံုတင္မကဘူး၊ ရုပ္လံုးကိုယ္ထင္ ၿပတာေတာင္ အရိပ္ရွာမေတြ႕ဘူး...၊ အဲဒါေၿပာတာေပါ့ ပိန္းတာေတာင္ ရိုးရိုးပိန္းတာ မဟုတ္ဘူး ပိုက္ဆံေပးၿပိး ပိန္းတာ....ရွယ္ ပိန္းတာ...... "

စသည္ၿဖင့္ အၿပစ္တင္ ေၿပာဆိုေနတက္သည္။ ေမာင္သည္ အမ်ိဳးသမိးမ်ား ေတာ္သည္ ထက္သည္ကို လက္မခံခ်င္ေသာ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ေနရာရသည္ကို လံုးဝ ၾကည့္မရေသာ မိန္းမမုန္း ဝါဒီသမားဟု ေၿပာရေလာက္ေအာင္ တစ္ခါတစ္ရံ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၿပာရဆိုရ ခက္တဲ႕သူပင္ ၿဖစ္၏။

" ေမာင္ မိန္းမေတြကို အဲေလာက္မုန္းရေအာင္ ေမာင့္ကို ကၽြန္မတို႕ မိန္းမေတြက ဘာလုပ္ေနလို႕လဲ "

" ဘာလုပ္ရမွာလဲ ...တစ္ေယာက္မွ အခ်ိဳးမေၿပဘူး...တစ္ေယာက္လာလည္း ဒီအခ်ိဳး၊ နွစ္ေယာက္လာလည္း ဒီအခ်ိဳး. ..အားလံုး ပံုစံသြင္းထားတဲ႕ အတိုင္းပဲ ..."

" ကၽြန္မတို႕ မိန္းမဆိုတာသာ မရွိခဲ႕ရင္ ေမာင္ဆိုတာလည္း ဒီေန႕ လူၿဖစ္လာမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး နားလည္လားေမာင္ "

" နားလည္တယ္ .... ဒူးေနရာဒူး၊ ေတာ္ေနရာေတာ္ ဆိုတာလည္း ရွိတယ္၊ ေနရာတိုင္းမွာ အမ်ိဳးသားေတြနဲ႕ အခြင့္ေရး တန္းတူဆိုၿပိး ဝင္ဝင္ေနတာ ၾကည့္လို႕ကို မရဘူး... "

" အဲလို ဝင္ယူတယ္ဆိုတာလည္း ယူနိုင္တဲ႕ အရည္ခ်င္းရွိတဲ႕သူမို႕ ယူနိုင္တာေလ၊ ေနရာဆိုတာ အရည္ခ်င္းရွိတဲ႕သူ အတြက္ပါ ေမာင္ရဲ႕ ... သူ႕မွာ အရည္ခ်င္းရွိေနရင္ သူ႕အရည္ခ်င္းကို အသိမွတ္ၿပဳရမွာေပါ့..... ေယာက္်ားဆိုၿပိး တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေယာက္်ားေတြ မိန္းမ တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာင္ အသံုးမက်၊ အသံုးမဝင္တဲ႕ လူေတြ ေလာကမွာ ဒုနဲ႕ေဒးပါ ေမာင္ ..."

" နွင္းလဲ သတိထားေနပါ ၊ ေမာင္မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာ ေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ ခ်ိဳးေဖာက္ေနတာ ေမာင္ၾကည့္ေနတာ အေကာင္းမွတ္မေနနဲ႕ ဒါပဲ ေမာင္ေၿပာမယ္ ... "

" ေစာရီးပါေမာင္...အဲဒီအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကၽြန္မမွာ တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိသလို၊ ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္တာမဟုတ္တဲ႕ အတြက္ ကၽြန္မ မမွားဘူးေမာင္... ၿပီးေတာ့ အမိန္႕ဆန္တဲ႕ ေမာင္ရဲ႕ ဆႏၵေတြကို ၾကည္ၾကည္ၿဖဴၿဖဴ နာခံတက္တဲ႕ ဥာဥ္ ကၽြန္မမွာ မပါဘူးေမာင္..."

" နွင္း...စကားေၿပာတာ ဆင္ၿခင္ေနာ္ ... ေမာင္ေၿပာေနတာေတြက နွင္းကို ခ်စ္လို႕ ဆိုတာ နွင္းမသိလို႕လား.."

" ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ႕ စကားလံုး တြင္တြင္သံုးၿပိး လူကို လွဳပ္မရေအာင္ တုတ္ေနွာင္ထားတာမ်ိဳးေတာ့ ကၽြန္မ အသက္ရူ ၾကပ္တယ္ေမာင္.. လူတိုင္းမွာ စဥ္းစားဆင္ၿခင္ နိုင္တဲ႕ အသိဥာဏ္ေတြ ရွိတယ္... လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ ေဝဖန္ပိုင္းၿခား နိုင္တဲ႕ ဆင္ၿခင္ဥာဏ္ရွိတယ္ေမာင္ ... "

" ေမာင္မသိဘူး နွင္း ...ေမာင္ကေတာ့ ေမာင္မၾကိဳက္ဘူးဆိုတဲ႕ အရာမွန္သမွ် နွင္းဘာမွ မလုပ္ရဘူး....ဒါပဲ ေမာင္မၾကီဳက္တာ နွင္းလုပ္ေနသ၍ ေမာင္နဲ႕နွင္းၾကားမွာ ၿပႆနာဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ အဆံုးသတ္မွာ မဟုတ္ဘူး "

" အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္ လူေရြးမွားေနၿပီ ေမာင့္စိတ္ၾကိဳက္ ေမာင့္အလိုအတိုင္း ၿဖစ္ဖို႕ ဆိုရင္ ကၽြန္မ မဟုတ္တဲ႕ တၿခား ေခါင္းၿငိမ္႕ေခါင္းခါ ေလာက္ပဲ လုပ္တက္တဲ႕ ခပ္ညံ႕ညံ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုပဲ ေမာင္ေရြးခ်ယ္သင့္တယ္ ကၽြန္မကေတာ့ မွန္တယ္ထင္ရင္ ေမာင့္ဆႏၵနဲ႕ ဆန္က်င္ဘက္ေတြကိုလဲ ေရွ႕ဆက္ၿပိး လုပ္မိေနအံုးမွာ အမွန္ပဲ...ေမာင္ "

" ဒါဆို...နွင္း အတြက္ ေမာင္က ဘာလဲ ..."

" ခ်စ္သူ.. ေလေမာင္ ...ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္သူေလ "

" နွင္းေၿပာတာ လြယ္လွခ်ည္လား နွင္းေၿပာသလို ကိုယ့္ စိတ္ၾကိဳက္ ၿဖစ္မယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို မွေရြးၿပီး ခ်စ္လို႕ရမယ္ဆို အစကတည္းက ေရြးၿပီး ခ်စ္ခဲ႕ရင္ နွင္းအလွည့္ေတာင္ ရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူးနွင္း၊ အခ်စ္ဆိုတာ လုပ္ယူလို႕မရေပမယ့္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕ သူကို ၿပဳၿပင္ယူလို႕ ရမယ္ထင္လို႕ နွင္းကို ေမာင့္စိတ္ၾကိဳက္ ၿပဳၿပင္ယူေနတာ နွင္း ..."

" ကိုယ္ပိုင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႕ ရွင္သန္ေနၾကတဲ႕ သူေတြကို ေဘာင္ထဲ၊က်ဥ္းထဲမွာမွ ထားခ်င္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္နဲ႕ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ေၿပလည္မယ္ မထင္ဘူးေမာင္... ကၽြန္မက ကိုယ္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မွဳ အၿပည္ရွိသလို ကိုယ္႕ေၿခေထာက္ေပၚကိုယ္ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ ရပ္တည္ေနတဲ႕ မိန္းမ တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနတဲ႕အတြက္ ေမာင့္ရဲ႕ အမိန္႕ဆိုတဲ႕ ေဘာင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ထဲမွာ ရွင္သန္ဖို႕ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မၿဖစ္နိုင္ပါဘူးေမာင္... ေမာင္လည္း ေမာင္ၾကိဳက္သလို ၾကိဳးစားေလ... ကၽြန္မလည္း ကၽြန္မ လိုက္ေလ်ာ နိုင္သေလာက္ပဲ လိုက္ေလ်ာမွာေပါ့. အေလွ်ာ့.....အတင္း မညီမွ်ရင္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း ဘာမွ တက္နိုင္မယ္ မထင္ဘူးေမာင္ .."

" နွင္း..ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ နွင္းခ်စ္တာ ေမာင့္ကိုမဟုတ္ပါဘူး နွင္းတစ္ကယ္ ခ်စ္တာ နွင္းရဲ႕ မာနေတြကိုပါ .."

" အဲဒီလို ေၿပာေၾကးဆို ေမာင္လည္း ကၽြန္မကို မခ်စ္ပါဘူး ေမာင္ခ်စ္တာ ေမာင့္ရဲ႕ အတၱကိုပါ ေမာင္ "

ကၽြန္မေရာ ေမာင္ပါ ေၿပာစရာ စကား မရွိေတာ့သလို နွဳတ္ဆိတ္ သြားၾကသည္။ အဲလိုပါပဲ ေမာင္နဲ႕ ကၽြန္မ အၿပန္လွန္ အေၿခတင္ၿဖစ္ရင္း ေနာက္ဆံုး နွစ္ေယာက္စလံုး နွဳတ္ဆိတ္ေနလွ်က္ ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ေတြကို ကုန္ဆံုးေစၿမဲပင္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

" ေမာင္.... "

" ေၿပာေလ နွင္း... "

" ကၽြန္မသာ ေမာင္နဲ႕ ဖူးစာ မဆံုခဲ႕ရင္ ေမာင္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ကို ကၽြန္မ စိတ္ဝင္တစားနဲ႕ကို လာေတြ႕ၿဖစ္မွာ သိလား.. ေမာင္ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးနဲ႕မ်ား အိမ္ေထာင္ က်ေလမလဲလို႕ ..ေတြးမိတယ္ .. "

ကၽြန္မရဲ႕ အေၿပာကို ေမာင္က နားမလည္စြာၿဖင့္

" နွင္းစကားက ဘာလဲ..."

" ေၾသာ္ ..ေလာကမွာ ၿဖစ္တက္ တာေလးေတြကို အၿပဳသေဘာ ေဆာင္တဲ႕ အေတြးမ်ိဳးနဲ႕ ေတြးၾကည့္ တာပါေမာင္ ... ကၽြန္မက ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ေၾကၿငာၿပီးမွ လုပ္တက္တဲ႕ သူဆိုတာ ေမာင္သိေနတာပဲေလ... ကၽြန္မ ေမာင့္ကို ေၿပာစရာ ရွိတယ္ေမာင္ "

" ဘာလဲနွင္း.... ေမာင့္ကို ရာဇဝင္ထဲမွာ ခ်န္ထားရစ္ခဲ႕မယ္႕ အေၾကာင္းမ်ားလား နွင္း ... "

အဲဒီေလာက္ ေတာ္တဲ႕ေမာင္ပါ။ ကၽြန္မ ပါးစပ္ဟတာနဲ႕ ဘာေၿပာနိဳင္တယ္ဆိုတာ အတက္သိေနတက္တဲ႕ သူပဲ။

" ေမာင္က စာေတာ္ရံုတင္မကဘူး ခန္႕မွန္းတာလဲ ေတာ္တာပါပဲလား...."

ကၽြန္မရဲ႕ ရိသဲ႕သဲ႕ ခနဲ႕သံကို ဖုံုးေလာက္ေအာင္ပဲ ေမာင္က ခပ္ဖြဖြ ေသေသရပ္ရပ္ေလး ရယ္ေမာ လိုက္၇င္း

" ဟားးးးး...ဟားးးးး....ႏွင္းရယ္..ကိုယ္ခ်စ္ၿမတ္နိုးတဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကိုမွ မၿမင္နိဳင္ရင္ အဲဒီလူမွာ အဲဒီမိန္းမကို ခ်စ္ဖို႕ရာ မထိုက္တန္ဘူးတဲ႕ ...အဲဒီေတာ့ ေမာင္ နွင္းရဲ႕ နွဳတ္ခမ္းက ထြက္လာမဲ႕စကားမွ မဟုတ္ပါဘူး ....နွင္းရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲက အဓိပၸါယ္ကိုပါ မေၿပာလည္း ဖတ္တက္ေနပါတယ္နွင္း.... နွင္း အေနနဲ႕ ၾကိဳတင္ ၿပင္ဆင္ၿပိးသား ၿဖစ္ေနမွာ ဆိုတာ သိေနေလေတာ့...ေမာင္ မတားပါဘူး ...နွင္း စိတ္ၾကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတယ္ ...ကိုယ္႕နားမွာ မေနခ်င္လို႕ ထြက္သြားမယ့္ မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို တားဆီးဖို႕ ေမာင့္မာနေတြက လက္မခံဘူးနွင္း....အဲဒီအတြက္ နွင္းကို ေမာင္မတားမိတဲ႕ အတြက္ ေစာရီးပါ ..နွင္း....နွင္းစိတ္ၾကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ အၿပည့္ရွိတဲ႕ အတြက္...နွင္သေဘာပါ ေမာင္မမတားပါဘူး....မေၾကၿငာပဲ ဘာမွမလုပ္တက္တဲ႕ နွင္းအတြက္ ၾကိဳတင္ စဥ္းစား ၿပင္ဆင္ၿပိးသား ၿဖစ္ေနတဲ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္အတြက္လဲ အရာအားလံုး အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေနေလာက္ၿပီလို႕ ေမာင္ ထင္တယ္ .."

" ဟုတ္တယ္ ေမာင္ ကၽြန္မဘက္က အရာအားလံုး အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေနၿပီ၊ ကၽြန္မနဲ႕ ေမာင္ ေရွ႕ဆက္ဖို႕ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မၿဖစ္နိဳင္ဘူး ထင္တယ္ ..."

" ...ရပါၿပီနွင္း.....ဒီေလာက္ထက္ပိုၿပိး ဘာမွ ေၿပာဖို႕မလိုပါဘူး.....တစ္ကယ္ေတာ့ အေၾကာင္းၿပခ်က္ဆုိတာ ဘာအတြက္ေၾကာင့္နဲ႕မွ ၿပဖို႕ မလိုပါဘူး....နွင္း..."

" ေက်းဇူး တင္ပါတယ္လို႕ ... "

ကၽြန္မရဲ႕ စကားမဆံုးခင္ပဲ ေမာင္က

" ထပ္ေၿပာလိုက္မယ္ နွင္း.... မလိုပါဘူး..."

" ေကာင္းၿပီ ေမာင္...ကၽြန္မတို႕နွစ္ေယာက္ ဒီလို အဆံုးသတ္မ်ိဳး ၾကံဳရမယ္လုိ႕ ထင္ေကာင္းထင္ခဲ႕၊ ေတြးေကာင္း ေတြးမိခဲ႕ ေပမယ့္ အခုေလာက္ ေအးစက္စက္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ၿဖစ္ေနလိမ္႕မယ္လို႕ေတာ့ မေတြးမိခဲ႕တာ အမွန္ပဲ ....ေမာင္...ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အရာအားလံုးဟာ အခုကေနစၿပီး ေက်ာခိုင္းလုိက္တာနဲ႕ ၿပိးဆံုးသြားၿပီ..နွဳတ္ဆက္ခဲ႕ပါတယ္ေမာင္ "

ေမာင့္ကို နွဳတ္ဆက္ၿပီး ကၽြန္မအရင္ ေက်ာခိုင္းခဲ႕လိုက္သည္။ ေမာင္ ဘယ္လို က်န္ရစ္ခဲ႕မည္ဆိုတာ ကၽြန္မမသိေပမယ့္ ကၽြန္မကို ေမာင္ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ႕လိမ္႕မည္ မဟုတ္ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မအတက္သိေနခဲ႕သည္။ ေမာင့္အတြက္ စြန္႕ခြာသြားသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို စိတ္ေၿပနေၿပ ထိုင္ၾကည့္ေနမယ့္ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္မဟုတ္တာ ကၽြန္မ အသိဆံုးပဲေလ။ ေသခ်ာေနတာ ေမာင္လဲ ကၽြန္မနဲ႕ တၿပိဳင္နက္ ေက်ာခိုင္းဖို႕ ဝန္မေလးမယ့္ သူတစ္ေယာက္ပဲ။ ေက်ာခိုင္းၿပီးမွ ေဝ႕ဝဲလာတဲ႕ မ်က္ရည္ေတြက အၿမင္အာရံုကို ၾကိးစြာ အေနွာင့္ယွက္ ေပးေနေပမယ့္ ကၽြန္မ မတားဆီးေတာ့ဘူးေမာင္။ ေနပါေစ ..ေတာ့....လြတ္လပ္စြာပဲ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ ငိုေၾကြးခြင့္ ရရွာမွာေလ။ ေနာက္ေန႕..ဆို မ်က္ရည္က်ဖို႕ ကၽြန္မ ခြင့္ၿပဳ နိဳင္မယ္ မထင္လို႕ ဒီတစ္ေန႕ေတာ့ လြတ္လပ္စြာ က်ဆင္းခြင့္ ၿပဳလိုက္ပရေစေတာ့ေမာင္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

" သား....၊ သားသား ...ဘယ္လိုလဲ သက္သာရဲ႕လားသား၊ အရမ္းနာေန ေသးလားဟင္ "

ကၽြန္မရဲ႕ စိုးရိမ္တစ္ၾကိး ေမးခြန္းကို သတိရကာစ ေမ႕ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ သားငယ္ဟာ ေခါင္းေတာင္ မညိမ္႕ၿပနိဳင္ပါ။ မ်က္လံုးမ်ားၿဖင့္သာ မ်က္ေတာင္ ပုတ္ခတ္၍ အေၿဖေပးရွာသည္။ ဟုတ္ေပသည္ပဲ ခြဲစိတ္ခံထားရဲ႕ သားရဲ႕ ေဖ်ာ့ေတာ့ ဟန္ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မ မ်က္ရည္ အလိုလို ရစ္ဝိုင္းလာရသည္။ ၿဖစ္နိုင္လွ်င္ သားအစား ကၽြန္မသာ ခံယူလိုက္ခ်င္သည္။ သားငယ္သည္ သားၾကီးနွင့္မတူ ေမြးခါစမွ စ၍ အလြန္အမင္း ခ်ဴခ်ာ တက္ေသာေၾကာင့္ အၿမဲပင္ ပိုးေမြးသလို ဂရုတစိုက္ ရွိေနခဲ႕ပါလွ်က္နွင့္ ယခုလည္း အူအတက္ေပါက္ ေသာေၾကာင့္ ခြဲစိတ္ရသည့္ အထိ ၿဖစ္ရသူေလးပင္။ သားရဲ႕ဖခင္ လုပ္သူသည္ သေဘာၤ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိသားစုနွင့္ အၿမဲတစ္ေစ မိသားစု အနားတြင္ မရွိနိဳင္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မ တစ္ဥိးတည္း သားနွစ္ေယာက္ကို အခ်ိန္ၿပည့္ ဂရုစိုက္ေနလွ်က္မွ ထိုသို႕ ၿဖစ္ရၿခင္းပင္ ၿဖစ္၏။ သားငယ္ ရုတ္တရက္ ခြဲခန္းဝင္ရခ်ိန္တြင္ ခင္ဗြန္းသည္တစ္ေယာက္ အနားတြင္မရွိသည္က တစ္ေၾကာင္း သားငယ္အတြက္ စိုးရိမ္စိတ္က တစ္ေၾကာင္းနဲ႕ တစ္ေယာက္ထဲ မ်က္ရည္သည္သာ အေဖာ္လုပ္ရင္း ဘုရားတကာ ဆုေတာင္းေနခဲ႕ရသည္။ သားငယ္ ခြဲခန္းက ထြက္သတိၿပန္ရမွ စိတ္နည္းနည္း သက္သာရာ ရခဲ႕ၿခင္းပင္။

" ေမေမ သားေရဆာတယ္....ေရေသာက္ခ်င္တယ္ .."

" ေၾသာ္....သားရယ္ ခုေလာေလာဆယ္ သားေရေသာက္လို႕ မရေသးဘူး သားရဲ႕... ေနာ္...သား ..ေမေမ လုပ္ေပးမယ္ ခဏေလး သား.."

ေရဆာသည္ဟု ေၿပာသား သားငယ္အား ဂြမ္းစၿဖင့္ သားနွဳတ္ခမ္းေပၚသို႕ ေရကိုစြပ္ရံုမွသာ တို႕ေပးလိုက္ရင္း မ်က္ရည္က အလိုလို ဝဲလာၿပန္သည္။ မိခင္တစ္ေယာက္မို႕ ရင္ေသြးငယ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို မၿဖည့္ဆည္းေပးနိဳင္တဲ႕အခါ နာက်င္ရတဲ႕ နာက်င္မွဳမ်ိဳးက မိဘၿဖစ္တဲ႕အခါမွသာ ကိုယ္ခ်င္းစားနိုင္ၾကမည္သာ။

" သား....အမ်ားၾကိး ေသာက္လို႕ မရေသးဘူးေနာ္..ခဏေတာ့ သီးခံပါ သားရယ္ ..ေနာ္ ..သား "

သားကို ကၽြန္မ ေခ်ာ့ေမာ့ ေၿပာလိုက္သည္။ အနားတြင္ အသင့္ရွိေနေသာ ကၽြန္မရဲ႕ ေမေမထံမွ

" နွင္း... သမီး... ဆ၇ာဝန္ၾကိးနဲ႕ သြားေတြ႕စရာ ရွိေသးတယ္ဟုတ္..သြားေလ ေၿမးေလးကို ေမေမတို႕ ၾကည့္ထားလိုက္မယ္"

သားေဇာေၾကာင့္ ဆရာဝန္ၾကိးနဲ႕ ေတြ႕ဖို႕ေတာင္ေမ႕သြားခဲ႕ေသာ ကၽြန္မ ေမေမ႕စကား ၾကားမွ သတိရသည္။

" ဟုတ္သားပဲ ..ၾကည့္စမ္းေမ႕ေနလိုက္တာ ..သားသား ေမေမ ခဏပဲၾကာမယ္ေနာ္ ၿပိးရင္ ေမေမၿပန္လာခဲ႕မယ္ေနာ္ .."

သားကို သတိတရ လွမ္းနဳတ္ဆက္ေတာ့ သားက မ်က္ေတာင္မွတ္၍ အေၿဖေပးရွာသည္။ သားကို စိတ္မခ်နိုင္စြာ ၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ ဆရာဝန္ၾကိးနွင့္ ေတြ႕ဖို႕ ထြက္လာခဲ႕သည္။ ညက်ရင္ သားရဲ႕ဖခင္ ဖုန္းဆက္မည္ ထင္သည္။သူလဲ အလုပ္ေၾကာင့္သာ မိသားစုနွင့္ ေဝးေနေပမယ့္ သားထိုသို႕ ၿဖစ္ခ်ိန္ စိတ္ပူေနေလာက္မည္မွာ မလြဲ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သားေဆးရံုတက္ခ်ိန္ သေဘာၤာ ကမ္းကပ္ခ်ိန္နွင့္ တိုးေသာေၾကာင့္သာ သားငယ္ေဆးရံုတက္ရတာ သိနိဳင္ၿခင္းပါ။ ကမ္းေဝးေရာက္ေနခ်ိန္ဆို သိနိဳင္ရွာမည္မဟုတ္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကၽြန္မသည္ ဆရာဝန္ၾကိးနွင့္ ေတြ႕ဆံုၿပိး သားအတြက္ လိုအပ္သည့္ စာရြတ္မ်ား ေပး၍ ထြက္လာခဲ႕သည္။အေတြးတို႕ၿဖင့္ ေဝေနမိရင္း ေဆးရံုေထာင့္ခ်ိဳး တစ္ခု အေရာက္တြင္

" အင့္......."

ရုတ္တရက္မို႕ ပါပဲထင္ရဲ႕။ လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ ဖုန္းနဲ႕ သားရဲ႕ ေဆးစာရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ လြင့္က်သြားသည္။

" အာ...ေစာရီးပါ ဗ်ာ...... ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း ေလာသြားလို႕ မၿမင္လိုက္မိဘူး "

" ရပါတယ္..ရွင္ "

စာရြက္စာတမ္းမ်ားအား ကၽြန္မနဲ႕ တိုက္မိသည္သူနွင့္ အၿပိဳင္ေကာက္ယူဖို႕ ၾကိဳးစားရင္းနဲ႕ပဲ တိုက္မိသူအား ကၽြန္မ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့...

"ဟင္... နွင္း..... "

" ေမာင္ ..."

ေမာင္ဟု ကၽြန္မနွဳတ္မွ ေခၚသံကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႕ ကၽြန္မ မတက္နိုင္ခဲ႕ေပ။ ရုတ္တရက္မို႕ ေမာင္ေရာ ကၽြန္မပါ တအံတၾသ ေရရြတ္သံနွင့္အတူ ေမာင္က ကၽြန္မအား စာရြက္မ်ားနွင့္ ဖုန္းအား ကမ္းေပးသည္။

" နွင္းက ဘယ္ကေန ဘယ္လို .... တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား..."

" ကၽြန္မရဲ႕ သားငယ္ေလ အစာအိမ္ အူအတက္ေပါက္လို႕ အားခ်င္း ခြဲရတာနဲ႕ေလ....."

" ဟုတ္လား..."

ကၽြန္မကို ၾကည့္ၿပီး တအံ႕တၾသ ၿဖစ္ေနရွာတဲ႕ေမာင္။

" အင္း..ခုနကမွ သတိၿပန္ရတာနဲ႕ ဆ၇ာဝန္ၾကိးဆီ သြားေတြ႕ရင္း ၿပန္လာတာ.."

" သားက ဘယ္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ.. သားတစ္ေယာက္ထဲလား.."

" နွစ္ေယာက္ပါ..သားၾကိးက(၉)နွစ္၊ သားငယ္က (၆)နွစ္..ဒါနဲ႕ ကိုလင္းကေရာ.."

" ကိုယ္လဲ နွစ္ေယာက္ပဲ နွင္း သားတစ္ေယာက္၊သမီးတစ္ေယာက္ ဆိုပါေတာ့ သားက(၇)နွစ္၊သမီးက ခုမွ(၃)နွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္ "

" ဟုတ္တာေပါ့ ...ကၽြန္မတို႕ မဆ့ုၿဖစ္ၾကတာ ေတာ္္ေတာ္ေလး ၾကာခဲ႕ၿပီပဲေလ.."

ကၽြန္မေရာ ေမာင္ပါ ေၿပာစရာ စကားကုန္သြားသလို တိတ္ဆိတ္သြား ၿပန္သည္။ ေမာင့္လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ အေမြးပြပြ အရုပ္ေလးဆီ ကၽြန္မလွမ္းၾကည့္မိေတာ့

" ဒါက သမီးငယ္ေလ ဂ်ီက်တာ အရမ္း..သူ႕အရုပ္ေလး ကားေပၚမွာ က်န္ခဲ႕တာ အတင္းပူဆာေနတာနဲ႕ သြားယူလာေပးတာ.. "

ေမာင္က မလံုမလဲ ၿပံဳးရင္း ေၿဖရွာတဲ႕ ေမာင္မ်က္ဝန္းေတြမွာ သမီးေပၚမွာ ထားရွိတဲ႕ ခ်စ္စနိုးနိုင္လွတဲ႕ ေမတၱာရိပ္ တို႕ေပၚလြင္လွ်က္။

" ေၾသာ္..ဒါနဲ႕ ...ကိုလင္းရဲ႕ သားက ဘာၿဖစ္လို႕လဲ.."

" ေသြးလြန္တုတ္ေကြးေလ သူ႕အေမက စိုးရိမ္ေနတာနဲ႕ စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေသအခ်ာပဲမို႕ အားခ်င္း ေဆးရံုတင္လိုက္တာ ေစာေစာသိရေတာ့ စိုးရိမ္စရာ မရွိေတာ့ဘူးေလ... သားက ေနေကာင္းေနၿပီ၊ ေန႕လည္ ဆရာဝန္ Round လွည့္ၿပီးရင္ ဆင္းရေတာ့မယ္ ထင္တယ္ "

" အင္းေကာင္းတာေပါ့ ...သားငယ္ကေတာ့ ေနရအံုးမယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲ မသိ၊ တစ္လက္စထဲ ေဆးရံုက ဆင္းမယ္ဆိုေတာ့ ကိုလင္းရဲ႕ သားနဲ႕ သမီးကို ၿမင္ဖူးေအာင္ သတင္းေမး လိုက္ခဲ႕မယ္ေလ "

ကၽြန္မရဲ႕ အေၿပာကို ေမာင္က ေခါင္းညိမ္႕ၿပီး အသိမွတ္ၿပဳသည္။ ေမာင့္နွင့္အတူ ယွဥ္ေလွ်ာက္မိရင္းမွ ေမာင့္အား လွမ္းေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ေမာင္သည္လည္း ကၽြန္မလိုပင္ စိတ္လွဳပ္ရွားေနပံုပင္။ ဟိုးယခင္ အခ်ိန္ေတြလိုပဲ ေမာင္သည္ နုပ်ိဳသပ္ရပ္ ေနဆဲပင္။ ေခ်ာေမြ႕တည္ၾကည္တဲ႕ ေမာင့္မ်က္နွာဟာ ဟိုးတုန္းကလိုပဲ ေငးေမာခ်င္စရာ ေကာင္းေနဆဲပင္။ ရွပ္အၿဖဴေတြကိုမွ နွစ္သက္စြာ ဝတ္ဆင္တက္ေသာ ေမာင္သည္ ယခုတိုင္လဲ ဝတ္ေနဆဲပင္။ လက္ထဲမွ အရုပ္ေလးအား ေဆာ့ကစားရင္းမွ

" သမီးက စိတ္နည္းနည္း ထက္တယ္ ဒါဆို..ဒါမွေလ.. "

ဟု ရယ္သမ္းေသြး၍ ေၿပာေတာ့ ကၽြန္မက

" အေဖတူလုိ႕ ေနမယ္ ....ေနာ္ " ဟုေၿပာေတာ့ ေမာင္က ခပ္ဖြဖြရယ္ေမာရင္း

" ကိုယ္ကေတာ့ သမီးကို ၿမင္တိုင္း နွင္းကို ပိုသတိရတယ္ " လို႕ဆိုသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေမာင့္သားရဲ႕ လူနာခန္းသို႕ ေရာက္ေတာ့ ေအးေဆးေဖာ္ေရြၿပီး နွစ္လိုဖြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က အၿပံုးၿဖင့္ ဆီးၾကိဳ၏။ ေမာင့္ရဲ႕ သမီးငယ္ေလးက ေမာင့္အား ၿမင္သည္နွင့္ အေၿပးလာၿပီး ေမာင့္ထံသို႕ လက္နွစ္ဖက္ ကမ္းေပးၿပီး သူ႕အား ခ်ီေစသည္။

" ကိုကိုေရ ..သမီးက ဂ်ီက်ေနတာ ...မရဘူး..ေတာ္ေတာ္ဆိုးဆိုး ...ေဖေဖ...ေဖေဖနဲ႕ "

ေမာင္သည္ ဇနီးသည္၏ အေၿပာကို အၿပံဳးၿဖင့္ နားေထာင္ရင္း သမီးဘက္သို႕ လွည့္ကာ

" ေၾသာ္ ...ေဖေဖက သမီးအရုပ္ေလး သြားယူေပးေနတာေလ သမီးရဲ႕ ....မိတ္ဆက္ေပးရအံုးမယ္ ေနၿခည္ ..ဒါက နွင္းတဲ႕ ..နွင္း..ဒါကိုယ္႕အမ်ိဳးသမီး ေနၿခည္ေလ ..မဆံုၿဖစ္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ...."

ေမာင္က ကၽြန္မနွင့္ ဇနီးၿဖစ္သူအား မိတ္ဆက္ရင္း အၾကမ္းဖ်င္း ကၽြန္မနွင့္ ၿပန္ဆံုေတြ႕ပံုကို ရွင္းၿပေန၏။

" ေနၿခည္က ေခ်ာသားပဲ ၾကည့္ပါအံုးသား.နဲ႕သမီးကလည္း အေဖေခ်ာ အေမေခ်ာဆိုေတာ့ .. ဒါေၾကာင့္ ကိုလင္း ပစ္က်သြားရတာ ေနမယ္ "

" မဟုတ္တာေနာ္..မမကမွ ပိုလွတာ..."

ရည္မြန္ေအးေဆးပံု ရေသာ ေနၿခည္နွင့္ စကားစၿမည္ေၿပာရင္းမွ ကၽြန္မ နွဳတ္ဆက္ စကားဆိုေတာ့

" ဒါဆို ကၽြန္မၿပန္လိုက္အံုးမယ္ေနာ္ သားငယ္ေမွ်ာ္ေနေလာက္ၿပီ.. ဒီေန႕ပဲ ေဆးရံုက ဆင္းမယ္ဆိုေတာ့ တစ္မိသားလံုး ၿမင္ဖူးရေအာင္လို႕ သတင္းေမး လာလိုက္တာ ...သားငယ္ကေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္ေတာ့ ေနရမယ္ထင္တယ္ ..ကဲ..ၿပန္ခြင့္ၿပဳပါအံုးပါေနာ္..."

" နွင္း ..ကိုယ္ၿပန္လိုက္ပို႕ေပးမယ္ .."

" .ဟာ...ေနပါေစ ကၽြန္မဘာသာပဲ ၿပန္လိုက္ပါ့မယ္ ေဝးမွမေဝးပဲ..ဒုတိယထပ္တြင္ပဲဆိုေတာ့.."

" အင္း အဲဒါဆို မနက္ၿဖန္မွ ကိုယ္ သတင္းေမး ထပ္လာခဲ႕မယ္ေလ.... နွင္းသားရဲ႕ အခန္းနံပါတ္ေလး ေၿပာခဲ႕ေလ "

" xxxxxx ....ကဲ သြားခြင့္ပါအံုးေနာ္...ေနၿခည္..."

" ဟုတ္ကဲ႕..မမ "

ေမာင့္တို႕ကို နွဳတ္ဆက္ၿပိး ကၽြန္မထြက္လာခဲ႕ေတာ့ ေမာင့္ အေၾကာင္းေတြက ေခါင္းထဲ အစီအရီ ဝင္ေရာက္ လို႕လာသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ဧည့္ေတြ႕ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ေမာင္တစ္ေယာက္ထဲ ေဆးရံုသို႕ ေရာက္လာသည္။

" ေၾသာ္....ကိုလင္းေတာင္ ေရာက္လာၿပီ "

" အင္း..နွင္း....ဟုတ္တယ္ သား..သက္သာလား ဘယ္လိုေနေသးလဲ နာေနမွာပဲ.."

ေမာင္က ကၽြန္မကို အေၿဖေပးရင္း ကုတင္ေပၚ လွဲေနေသာသားအား တစ္ဆက္ထဲ ေမးလိုက္သည္။

" ဒီေန႕မွ နည္းနည္း လန္းလန္းဆန္းၿမင္ရတယ္ ..အစာေတာ့ စားလို႕မရေသးဘူး အရည္ပဲ ေသာက္ရတယ္ေလ "

" သားက အေဖတူ ၿဖစ္ရမယ္ "

လို႕ သားကိုၾကည့္ၿပီး ေမာင္ဆိုသည္ကို ကၽြန္မ ဘာမွမေၿပာပဲ နွတ္ဆိတ္ေနလိုက္သည္။ ေမာင္သည္ သားငယ္နွင့္ စကားေတြေၿပာရင္းမွ ကၽြန္မဘက္သို႕ လွည့္ကာ

" နွင္းသားက ဘယ္ဆိုးလို႕လဲကြ ..ေတာ္ေတာ္ေလး သြက္တာပဲ..ကိုယ့္ သားၾကိးက အဲလိုမသြက္ဘူးကြာ...အရမ္းေအးလြန္းတယ္လို႕ ကိုယ္ေတာ့ထင္တာပဲ..."

" ေနၿခည္နဲ႕ တူတာၿဖစ္မယ္ ေနၿခည္လည္း ေအးပံုပဲ "

ကၽြန္မအေၿပာကို ေမာင္က ေခါင္းညိမ္႕ကာ ေထာက္ခံ၏။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့မွ ေမာင္က ၿပန္မည္ဟု ဆိုတာ ကၽြန္မအား

" နွင္း အခ်ိန္ရရင္ ကိုယ္တို႕ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ေအးေအးေဆးေဆး စကားေၿပာလို႕ရမလား "

ဟု ကၽြန္မအား ခြင့္ေတာင္းသလို ေၿပာေတာ့

" အင္း... ေဝးေဝးေတာ့ မသြားေတာ့ပါဘူး ..သားၾကိးကိုလည္း ေက်ာင္းၾကိဳစရာေလး ရွိေနေတာ့ ဒီနားက နိးနိးနားဆိုင္ တစ္ခုမွာဆို ပိုအဆင္ေၿပမယ္ ထင္တယ္ ..."

" ရပါတယ္..နွင္း...အဆင္ေၿပသလိုပဲေပါ့..."

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေကာ္ဖီဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ေမာင္ကပဲ ဦးေဆာင္ကာ နက္ေကာ္ဖီ နွစ္ခြက္လို႕ ဝိတ္တာေလးကို လွမ္းမွာရင္း ကၽြန္မကို ၿပံဳး၍ ၾကည့္ေန၏။ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ေမာင္သည္လည္းပဲ နက္ေကာ္ဖီကို နွစ္သက္စြာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ခုခ်ိန္ထိ ေသာက္ေနဆဲပါလားလို႕ ေတြးမိသည္။

" နွင္းက အရင္က အတိုင္းပဲ ဘာမွမေၿပာင္းလဲဘူး..... ကိုယ္ ..နွင္းကိုယ္ ဝန္ခံစရာ စကားတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနလို႕...ပါနွင္း။ ...ကိုယ္ ..နွင္းကို သတိရေနခဲ႕ပါတယ္ "

ေမာင့္ရဲ႕ ဝန္ခံခ်က္ေတြက အမွန္တရားေတြပဲ ဆိုတာ တုန္ခါေနတဲ႕ အသံလိွဳင္းေတြက သက္ေသပါပဲ။ ကၽြန္မလည္း ေမာင့္ကို သတိရေနခဲ႕တာပါလို႕ ၿပန္လည္ မဆိုမိေပမယ့္ ရင္ထဲမွ အမွန္တရားတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေမာင္လည္း ခန္႕မွန္းမိနိဳင္မွာပါ။ ခဏၾကာေတာ့ ဝိတာေလး လာခ်ေပးေသာ နက္ေကာ္ဖီခြက္ကို လွမ္းယူရင္း ကၽြန္မအတြက္ ေဖ်ာ္ေပးေတာ့ ေမာင့္ရဲ႕ လုပ္ရီုးလုပ္စဥ္ ၿပဳမွဳေနက် ပံုစံအတိုင္း။

ယခင္လိုပဲ ၾကင္နာေနဆဲဆိုတဲ႕ အသိေၾကာင့္ ကၽြန္မရုတ္တရက္ အသက္ရူၾကပ္မတက္ လိွဳက္ေမာခဲ႕ရတယ္။ ဘာလို႕မ်ား ကၽြန္မတို႕နွစ္ေယာက္ ေဝးကြာေစခဲ႕တာလဲေမာင္။ ကၽြန္မတို႕ နွစ္ေယာက္အတြက္ အေကာင္းဆံုး အေၿဖတစ္ခု ရွိေနခဲ႕ ပါလွ်က္နဲ႕..ခုေတာ့ ကိုယ္စီေရြးခ်ယ္ခဲ႕ ၾကတဲ႕ ကိုယ္ပိုင္လမ္းေတြမွာ ခရီးပင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေရာက္ေန ခဲ႕ၾကၿပီေလ။ ေမာင္ေဖ်ာ္ေပးတဲ႕ ေကာ္ဖီခြက္ေလးအား ေငးေမာၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ နွလံုးေသြးတို႕ပင္ ေၿပာင္းၿပန္စီးေနေလၿပီလား။

" ကိုယ္အရင္က ပူေလာင္ေနခဲ့မိတယ္.. မိန္းမေတြကို မုန္းတီးတဲ့ စိတ္က အခ်စ္ေမတၱာဆိုတဲ့ စိတ္ထက္ ပိုလြန္ေနခဲ့တာ..

အရာရာမွာ သံသယ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ခ်ည္း ရွိေနခဲ့တယ္..

ကိုယ္႕ေဘးမွာ မွီတြဲေနတဲ့ ခ်စ္သူကိုေတာင္ အပူေတြခ်ည္း ေပးေနခဲ့မိေအာင္ပါပဲ...အဲ့အခ်ိန္က ကိုယ္ဟာ ပူေလာင္ျပင္းျပေနတဲ့ ေနမင္း တစ္စင္းပဲ...နွင္း.. အနီးအပါးက ဘယ္အရာကိုမဆို ေတာက္ေလာင္ပစ္မယ္...

ဝါးမ်ိဳပစ္မယ္...ကိုယ္႕ကမၻာမွာ မိုးနဲ႔ ေဆာင္းဆိုတာ မရွိခဲ႕ဘူး... ေႏြေခါင္ေခါင္သာ အတိျပီးခဲ့တယ္ေပါ့ႏွင္းရယ္....နွင္း နဲ႔ လမ္းခြဲျပီးတဲ့ေနာက္မွာ -ေတာ့...

အဲ့ဒီ နွင္းရဲ႕ ေအးျမတဲ့ ခ်စ္ျခင္းကို ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေနရာမွာမွ ရွာမရေတာ့ဘူး ဆိုတာ ကိုယ္ဝမ္းနည္းစြာပဲ သိလိုက္တယ္...နွင္း။ တစ္ကယ္ေတာ့ နွင္းရယ္..ကိုယ္႕ရဲ႕ ေႏြမွာ ႏွင္းမေပ်ာက္ေသးပါဘူး ဆိုတာ...နွင္းကို သိေစခ်င္ရံုေလးပါ ..."

နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၿမိဳသိပ္ခဲ႕ေသာ စကားလံုးေတြကို ဖြင့္ဟ ဝန္ခံရင္ ေမာင့္မ်က္ဝန္းသည္ အနည္းငယ္ နီးေစြးလို႕ေနသည္။ ဟိုးယခင္လို မိန္မမုန္း ဝါဒီသမား တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေတာ့တဲ႕ ေမာင္က ယခင္လိုပဲ နုပ်ိဳ လတ္ဆက္ေနဆဲပင္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ကၽြန္မတို႕ နွစ္ဦး နွဳတ္ဆိတ္ သြားၾကၿပန္သည္။ ေရွ႕သို႕သာ ဦးတည္ရန္ ရွိေနၾကတဲ႕ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ေတြမွာ ဘယ္သူကမွားၿပီး ဘယ္သူကမွန္တယ္ဆိုတာ ..ေဝခြဲေနဖို႕ထက္ ေရြးခ်ယ္ၿပီးသား လမ္းေတြကိုပဲ ဆံုးေအာင္ ေလွ်ာက္ၾကရမယ့္ တာဝန္ကိုယ္စိ အၿပည့္နဲ႕သာ။ ေမာင္နဲ႕ လမ္းခြဲခဲ႕ၿပီး ယခု ပထမဆံုး ၿပန္ေတြ႕ၿခင္းမို႕ ယခုလည္း ဒုတိယ အၾကိမ္ေၿမာက္ လမ္းခြဲၾကရအံုးမည္သာ။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ၿပန္လည္ ဆံုေတြ႕ဖို႕ ဘယ္ေလာက္ၾကာ မည္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႕ နွစ္ေယာက္လံုး မသိနိဳင္ေပ။

ကၽြန္မတို႕ နွစ္ဦးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အမုန္းတရားေတြ၊ နာက်ည္းမွဳေတြ မရွိပဲ ပံုစံမပ်က္ သိုဝွက္သိမ္းဆည္း ထားခဲ႕မိတဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းတစ္စံုဟာ နွလံုးသားေထာင့္ တစ္ေနရာစီမွာ မတိုင္ပင္ပဲ ကုိယ္စီ သိမ္းဆည္း ထားမိေနဆဲဆိုတာ မလြဲဧကန္ပင္။ ေအးစက္ေနတဲ႕ နက္ ေကာ္ဖီနွစ္ခြက္ကို ၾကည့္ရင္း ဟိုယခင္ကလည္း ေမာင္နဲ႕အတူ စကားမ်ား ရန္ၿဖစ္ရင္း ေကာ္ဖီေတြ ေအးစက္ခဲ႕ရတာကို ၿပန္လည္ အမွတ္ရေစၿပန္သည္။ ယခုလည္းပဲ ေကာ္ဖိေတြ ေအးစက္ခဲ႕ရ ၿပန္ၿပီေမာင္။

" ကိုယ့္မွာ အက်င့္သစ္ တစ္ခု စြဲေနတက္တာ တစ္ခုရွိေသးတယ္ နွင္း....အဲဒါ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေကာ္ဖီပူူပူ ေသာက္ရတာထက္ အေငြ႕ လိွဳင္လိွဳင္ ထေနတဲ႕ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို တစိမ့္စိမ့္ ေငးၾကည့္ရင္း ေအးစက္သြားတဲ႕ ေကာ္ဖီကိုမွ နွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ေသာက္တက္ေနတဲ႕ အက်င့္ေလ..."

ေမာင္က သူ႕ဘာသာ ေၿပာရင္း သေဘာတက် ရယ္ေမာေနၿပန္သည္။ ကၽြန္မနဲ႕ ေမာင္တို႕ရဲ႕ ေၿပာင္းလဲမွဳေတြ ထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ အၿပဳအမွဳေတြဟာ မတိုင္ပင္ရပဲ တူညီေနတဲ႕အေၾကာင္း မေၿပာလိုက္ေတာ့ပဲ နွဳတ္ဆိတ္ေနလိုက္မိတဲ႕ အတြက္ ခြင့္လြတ္ပါေမာင္လို႕ ကၽြန္မတီးတိုး ေတာင္ပန္လိုက္မိသည္။ ေအးစက္စက္ ေကာ္ဖီ အရသာဟာ နွစ္သက္စြဲမက္ဖြယ္ မရွိေပမယ့္ ဘာလို႕မ်ား ကၽြန္မတို႕ ေသာက္သ့ုး ေနမိပါသလဲ ဆိုရင္...ကၽြန္မတို႕ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မွဳလို႕ပဲ ဆိုရမွာေပါ့ေမာင္..။

ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ ကၽြန္မ နဳတ္ဆက္ လက္ၿပ ထြက္ခြာသြားတဲ႕ ေမာင့္ေက်ာၿပင္ကို မ်က္စိတစ္ဆံုး ေငးေမာၾကည့္ေနမိရင္း တစ္ေရြ႕ေရြ႕ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ႕ ေမာင့္ပံုရိပ္ေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ ကၽြန္မရဲ႕ အၿမင္အာရံုေတြ ဒုတိယ အၾကိမ္ေၿမာက္ ေဝဝါးခဲ႕ရ ၿပန္ၿပီေမာင္....။

စာဖတ္သူမ်ားအား အစဥ္အၿမဲ

ေလးစားလွ်က္

အၿမဲၾကိဳးစားေနမည့္

Angelhlaing

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxx

Written By Angelhlaing

(www.angelhlaing.blogspot.com)

Thursday,October 15, 2011 (9.54 PM)

Austria

Posted in: ၀တၳဳတို