မေမ႕နိုင္ေသာ(ၿဖစ္ရပ္မွန္)

ဦးဇင္းက နယ္ၿမိဳ႕ေလး တစ္ခုကေန ရန္ကုန္ ဗုဒၶတကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ၾကားေနတဲ႕ ရဟန္းတစ္ပါး ၿဖစ္ပါတယ္။ ဦးဇင္းအတြက္ လိုအပ္တဲ႕ ဝထၳဳေငြနဲ႕ ပစၥည္းေလးပါး ကို ဇာတိေၿမကပဲ လူၾကံဳနဲ႕ တစ္မ်ိဳး ကိုယ္တိုင္တစ္ဖံု အေထာက္ပံ႕ လက္ခံရပါတယ္။ တစ္ေန႕ ဦးဇင္းရဲ႕ ဒကာမတစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးက ရန္ကုန္သို႕ အေရာင္းအဝယ္ ကိစၥနဲ႕ ဦးဇင္းဆီ လူၾကံဳဝင္ရင္း လိုအပ္တဲ႕ စာအုပ္ေတြနဲ႕ ဝထၳဳေငြ တစ္ခ်ိဳ႕ကို လူၾကံဳ ထည့္ယူလာတာေၾကာင့္ ဦးဇင္းဆီ လာဖို႕ အေၾကာင္းဖန္လာပါတယ္။

ေရာက္လာမည့္ ဒကာမကလည္း နယ္ကလည္းၿဖစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ မ်ားၿပားလွေသာ လိုင္းကားေတြကို လည္လည္ဝယ္ဝယ္ စီးတက္သူလည္း မဟုတ္တာေၾကာင့္ ဦးဇင္းကပဲ စီးရမည့္ကား နံပါတ္၊ ဆင္းရမည့္ ကားမွတ္တိုင္ အမည္ တို႕ကို ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္မွတ္ေစၿပီး ရက္စြဲအတိ အက် ေရာက္မည့္အခ်ိန္တို႕ကို ခန္႕မွန္းၿပီး ကားမွတ္တိုင္တြင္ ဦးဇင္း လာေစာင့္ၾကိဳ ပါမည္ဟု အေသအခ်ာ ကတိေပးလိုက္သည္။ လူၾကံဳလာပို႕မည့္ ဒကာမေရာက္မည့္ေန႕ ေန႕လည္ တစ္နာရီခန္႕ ဦးဇင္းတို႕ရဲ႕ ဆြမ္းကြမ္း ကိစၥ ၿပိးေၿမာက္တာနဲ႕ ေစာေစာေလး ခိ်န္းဆိုထားရာ ကားမွတ္တိုင္မွာ ၾကိဳေစာင့္ေနဖို႕ ဦးဇင္းထြက္လာခဲ႕တယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ က်စ္က်စ္ေတာက္ ပူတဲ႕ေနေၾကာင့္ ကတၱရာ လမ္းမၾကိးဟာ အေငြ႕ပ်ံမတက္ ပူေလာင္မွဳနဲ႕ အတူ ေႏြေန႕လည္ခင္းကို ပံ႕ပိုးေနသလို။ ခိ်န္းဆိုထားရာ စြယ္ေတာ္ဘုရား ကားမွတ္တိုင္တြင္မို႕ ဘုရားဖူးလာသူ တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ အတူ ကားမွတ္တိုင္နဲ႕ မနီးမေဝး အပင္ၾကီးေတြ ေအာက္မွာ ေခတၱခဏ အရိပ္ခိုရင္း ဒကာမအလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ ဦးဇင္းကပဲ စိတ္ေစာ စိတ္ၿမန္ တက္ေလသလား၊ ေရာက္လာမည့္ ဒကာမ ကားမွားစီးၿပီး မလည္မဝယ္နဲ႕ လမ္းမွားေနမလားလို႕ စိတ္ပူပန္ေဇာေၾကာင့္ သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ေစာေရာက္ေနသလို စိတ္ပူပန္မွဳကလည္း ေႏြေန႕လည္ အပူခ်ိန္နဲ႕ အၿပိဳင္ ဦးဇင္းစိတ္ကို ပူေလာင္ေနေစသည္။

သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေနာက္က်ေနခဲ႕သည့္တိုင္ ဒကာမရဲ႕ အရိပ္ေယာင္ေတာင္ မၿမင္ရေခ်။ ေန႕လည္ခင္းမို႕ အပူခ်ိန္ ၾကီးစိုးမွဳနွင့္အတူ ဦးဇင္းလည္း အလိုမက်မွဳေတြနဲ႕ ေဒါသစိတ္က ဝင္ေရာက္လာခဲ႕သည္။ ဒကာမအတြက္ သို႕ေလာ သို႕ေလာ ဆိုေသာ စိတ္ပူပန္မွဳနွင့္ အတူ ေရာက္သင့္သည့္ အခ်ိန္ထက္ မ်ားစြာ ေနာက္က်လာခဲ႕သည္။ လိုင္းကားေတြသာ တစ္စီးၿပီး တစ္စီး အဆက္မၿပတ္ သြားလာေနေသာ္လည္း ထိုဒကာမအား မေတြ႕ၿမင္ရေခ်။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီလို ၿဖစ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ ကေလးငယ္တစ္ဦး အသက္အားၿဖင့္ (၉)နွစ္၊(၁၀) နွစ္အရြယ္ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ ဘယ္ကေန ထြက္ေပၚလာသည္ မသိ ဦးဇင္းထံမွ ပိုက္ဆံ လာေတာင္းေနသည္။

" ဘုန္းဘုန္းရယ္ သား ထမင္းမစားရေသးလို႕ သားကို ပိုက္ဆံ(၅၀) ေလာက္ေပးပါ.. ဘုန္းဘုန္းရယ္ သားေတာင္ပန္ပါတယ္ သားဗိုက္ဆာေနလို႕ပါ " တဲ႕။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ထိုကဲ႕သို႕ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ ၾကတဲ႕ကေလးေတြ အေၿမွာက္အၿမား ရွိၾကသည္။ အမွန္အကန္ လည္းရွိၾကသလို လိမ္လည္ၾကတဲ႕ ကေလးေတြလည္း မ်ားစြာ ရွိသည္ဟု ဦးဇင္း ၾကားဖူးသည္။ ဦးဇင္းနား ကပ္ၿပီးဒ ပိုက္ဆံလာေတာင္းတဲ႕ ကေလးကို ၾကည့္ၿပီး ဦးဇင္း ေဝခြဲမရသလို စိတ္ထဲတြင္လည္း အလိုမက်မွဳက ၾကီးစိုးေနေသာေၾကာင့္ ခပ္တည္တည္နွင့္ ပိုက္ဆံလာေတာင္းတဲ႕ ကေလးကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေအာက္ေငါက္လြတ္သည့္ အၿပင္ ေနာက္တစ္ခါ လာမေတာင္းရန္ပါ သတိေပးလိုက္သည္။

ေစတနာ မရွိလို႕ရယ္လဲ မဟုတ္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေစတနာမ်ားသည္ ပ်က္စီးေစဖို႕ရာ အေထာက္အပံ႕တစ္ခု ၿဖစ္ေပၚသြားေစမည္ ဆိုလွ်င္ မည္သူမဆို စဥ္းစားဆင္ၿခင္ သင့္ေပသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုကေလးသည္ ဦးဇင္းနွင့္ မနီးမေဝး အရိပ္ေအာက္တြင္ ရွိသည့္ ေၿမသလင္းေပၚတြင္ ထိုင္လွ်က္ ဦးဇင္းအား တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္ေနသည္။ ဦးဇင္းအထင္ ဦးဇင္းရဲ႕ ေအာ္ေငါက္မွဳေၾကာင့္ ဒီကေလး ဦးဇင္းရဲ႕ ေဝးရာသို႕ ထြက္ခြာသြားမည္ဟု ထင္ထားခဲ႕ေသာ္လည္း ထင္သလို ေဝးရာသို႕ မထြက္သြားပဲ မလွမ္းမကမ္းမွေန၍ ဦးဇင္းအား ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္၍ ေနေလသည္။ ဦးဇင္းလည္း ဒကာမကို ဆက္ေစာင့္ေနရင္း စိတ္ထဲမွေန၍ " ကေလးေတြမ်ား အေၾကာက္တရား နည္းလိုက္ၾကတာ ဒီတစ္ခါ ငါ့ဆီ ပိုက္ဆံလာေတာင္းၾကည့္ ေခါင္းကို ထူပူေအာင္ ေခါက္ပစ္လိုက္မည္ "ဟု ၾကိမ္းဝါးမိ၏။

ေန႕လည္ခင္းမို႕ ကားမွတ္တိုင္တြင္ လူသူ နည္းပါးကာ ဦးဇင္းရယ္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဦးဇင္းကို ၾကည့္ေနေသာ ပိုက္ဆံေတာင္းတဲ႕ ကေလးရယ္သာ ရွိေတာ့သည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ထိုကေလးသည္ မလွဳပ္တလုပ္နွင့္ ဦးဇင္းရဲ႕ အနီးသို႕ တေရြ႕ေ၇ြ႕ ခ်ည္းကပ္လာခဲ႕သည္။ ထိုကေလးရဲ႕ အၿပဳအမွဳေသာ္ လည္းေကာင္း ဒကာမ ေရာက္မလာသည့္အတြက္ အလိုမက်သည့္ စိတ္ေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ေႏြေနပူ၏ အပူခ်ိန္ ၾကိးစိုးမွဳ ေအာက္တြင္ ဦးဇင္းစိတ္ ေတြသည္ ေဒါသ ဆီသို႕သာ ဦးတည္ေန ေပသည္။ ကေလးဥာဏ္ၿဖင့္ မသိမသာ ဦးဇင္းရဲ႕ အနား တိုးတိုးလာေနေသာ ကေလးအား မသိဟန္ေဆာင္ကာ " လာခဲ႕ နင္ အနားေရာက္မွ ခပ္နာနာေလး ေခါက္ပစ္မယ္ လာခဲ႕ " ဟု စိတ္ထဲမွ က်ိမ္းေမာင္းရင္း ကေလး အနား ေရာက္လာမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနမိသည္။

ထိုေစာင့္ေနခ်ိန္မွာပဲ တေရြ႕ေရြ႕နီးလာတဲ႕ ကေလးငယ္က မထင္မွတ္စြာပဲ ဦးဇင္းရဲ႕ လက္တစ္ကမ္းအကြာမွ ေန၍ သူရဲ႕ ညစ္ႏြမ္းႏြမ္း လက္ထဲက က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႕ (၅၀)တန္ အရြက္ေလး နွစ္ရြက္ကို အသာၿဖန္႕ယူၿပီး " ဘုန္းဘုန္း ကားခ မရွိရင္ သားဒီမနက္ ေတာင္းထားတဲ႕ ပိုက္ဆံ (၁၀၀)ရွိတယ္၊ အဲဒီ (၁၀၀)ထဲက (၅၀) ဘုန္းဘုန္း ကားခအၿဖစ္ ယူပါလား .." တဲ႕။ ကေလးငယ္ရဲ႕ မဝံ႕မရဲ စကားသံနဲ႕ အၿပဳအမွဳေၾကာင့္ ဦးဇင္း ရင္ထဲ ထိုခဏ ဘယ္လို ၿဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး။

ႏြမ္းဖတ္ၿပီး ေၾကမတက္ ဆုပ္ကိုင္ၿခင္း ခံထားရတဲ႕ (၅၀)တန္ အေဟာင္းေလး နွစ္ရြက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုပ္ကိုင္ၿပီး ဦးဇင္းအား သူေတာင္းလို႕ ရထားတဲ႕ ပိုက္ဆံေလးထဲကမွ ကားမွတ္တိုင္တြင္ ကားခမရွိလို႕ အၾကာၾကီး ထိုင္ေစာင့္ေနသည္ဟု ထင္ကာ တစ္ဝက္ခြဲယူရန္ ေၿပာေသာ ကေလးရဲ႕ ၿဖဴစင္တဲ႕ စိတ္ထားေၾကာင့္ မိမိကိုယ္မိမိ မ်ားစြာ ရွက္ရြံ႕မိသည္။ ထို႕အၿပင္ မ်ားစြာေသာ ခံစားမွဳ အသိတရား စေသာ စေသာ အေတြးမ်ားစြာၿဖင့္ ထိုကေလးငယ္အား အခ်ိန္ၾကာၿမင့္စြာ စိုက္ၾကည့္ေနမိရင္း ေဖာ္မၿပနိုင္ေသာ ပီတိ တစ္ခုနွင့္ အတူ ဘဝ တစ္သက္စာအတြက္ ၿပန္လည္ ေတြးမိတိုင္း ရွက္ရြံ႕ဖြယ္ အသိတရား ရဖြယ္ ....အမည္မသိေသာ ခံစားမွဳ တစ္စံုတစ္ရာၿဖင့္.....။

စာဖတ္သူမ်ား တစ္စံုတစ္ရာ

ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ ရရွိပါေစလို႕ ဆႏၵၿပဳရင္း..

အသစ္မေရးၿဖစ္ခ်ိန္မွာ အေဟာင္းထဲက ေကာင္းမယ္ ထင္တာေလးကို ဆားခ်က္ၾကည့္တာပါ :):)

တစ္ကယ္ေတာ့ အသစ္ေရးရသလိုပါပဲ။ စာစေရးခ်ိန္တုန္းက အမွားေတြ အမ်ားၾကီးမို႕ ၿပန္လည္ ၿပင္ဆင္တဲ႕အခါ အသစ္ေရးသလိုပါပဲ ...:P:P

Written By Angelhlaing

Friday,February 10 ,2012

2,43(PM) , Austria

Posted in: ေဆာင္းပါး